De Maerten en Oopjen Soap

Onderhandelen is een kunst, minister Bussemaker. Daar bent u nu wel achter mag ik aannemen.
Iedereen kan een fout maken, zelfs een blunder. Toch houdt u vol dat u geen fout heeft gemaakt. Dat maakt van een blunder maken eigengereid optreden van iemand die niet de handelsgeest uit de Gouden Eeuw bezit – hier had ik eigenlijk mee moeten beginnen.

Of de schilderijen 160 miljoen euro waard zijn is zo subjectief dat je dat aan de kunstkenners moet overlaten. Of je bereid bent zo’n bedrag aan de steenrijke familie Rothschild te betalen is een ethische vraag over een esthetisch onderwerp. Misschien moet je wel zeggen: ‘Stik er maar in Rotschild. Verkoop de getuigenis van het slechte huwelijk (want waarom staan ze op twee schilderijen afgebeeld?) van Maerten en Oopjen maar aan een of andere rijke stinkerd uit een oliestaat.’
We komen er wel overheen en kijken naar andere prachtige schilderijen in het voor veel geld gerestaureerde Rijksmuseum.

Wim Pijbes, directeur van Het Rijksmuseum, is niet van plan om fondsen te verwerven om 80 miljoen op tafel te leggen voor slechts één schilderij; hij is van mening dat de overheid dat bedrag al bezit. De afspraak was nu eenmaal dat de helft van de 160 miljoen zou worden gefinancierd door het Rijksmuseum bij een aankoop van beide schilderijen is de mening van Pijbes – dus een ongedeelde aankoop mevrouw Bussemaker; in tegenstelling tot u is Pijbes wel slim en een goede inkoper. Had hem de deal laten sluiten en u was overal vanaf geweest.

Het wordt hoogtijd dat er een vakgerichte opleiding komt voor ministers en staatssecretarissen; een hoge opleiding volstaat niet. Het kan niet zo zijn dat een minister in het ene kabinet bijvoorbeeld Economie gaat doen en in het andere Defensie. Hiermee degradeer je bovendien vakbekwame mensen die in genoemde vakgebieden wél gespecialiseerd zijn.

Maar goed, we zitten nu met een ‘superdeal’ waarbij Maerten en Oopjen beurtelings naar Parijs en Amsterdam mogen reizen. (Ze zullen elkaar niet missen.) Ik denk niet dat Pijbes hier gelukkig mee is ondanks dat er een gratis schilderij in zijn museum is bij gekomen.
De meeste zorgen zal hij zich maken over het vervoer: hopelijk niet per trein, want dan krijgt hij te maken met een incompetente staatssecretaris, Mansveld, die uit alle macht probeert haar baantje te redden. Wat moet ze anders bij gebrek aan een vakgerichte opleiding…?