De barbaren komen!

Ik zal eerlijk zijn. Ik was van plan om een column te schrijven over de vluchtelingen. Mezelf af te vragen waarom ze niet lekker in hun eigen omgeving konden blijven. Me af te vragen wat die bende vrouwenverkrachters, stiekeme moordenaars, terroristen in de dop, smerige kinderlokkers en achterlijke pedofielen kwamen doen in het paradijs Nederland?

Ja, ook ik ben schijnbaar gewoon een mens. Eenvoudig beïnvloedbaar door de media met "De Witte Engel" als een moderne Goebbels voorop. Ik had ook mijn twijfels of er geen andere motieven waren dan vluchten voor een bak ellende die ik mij in mijn veilige Europa niet kon voorstellen. Nergens lees ik namelijk dat we te maken hebben met mensen, zoals jij en ik. Mannen, vrouwen en kinderen. Nergens lees ik hun verhalen. Wat hun gevoelens zijn. Wat zij hebben meegemaakt en nog steeds meemaken. Nergens lees ik wat voor offers zij gebracht hebben.

Ik sla de krant open en lees over rellen, over ondankbaarheid. Ik kijk naar het journaal en zie uitsluitend mannen, die de meest verschrikkelijke dingen zouden hebben uitgevreten. Niet één keer lees ik de mening van de vluchteling, die er wel degelijk is. Nergens lees ik van hun dankbaarheid, die er wel degelijk is. Nergens lees ik het verdriet van de moeders, die er wel degelijk is. Nergens lees ik hun kijk op het vluchteling zijn, die ze wel degelijk hebben.

Ik lees wel dat er vrouwen verkracht zijn. Binnen een uur weet men dat het asielzoekers zijn geweest en zijn de daders opgepakt. Nederlandse pedofielen kunnen jarenlang ongestraft rondneuken, maar in dit geval was de politie ongewoon effectief. Ik lees over kindbruidjes. Vieze oude mannen zouden massaal aan hun pedofiele trekken komen door zich te vergrijpen aan kinderen van soms net 10 jaar. Maar nergens een kindbruidje te zien. Ik lees over rellen in de opvangcentra. Die "rellen" blijken later kleine vechtpartijtjes, voorkomend uit een logische frustratie.

Ik lees dat er asielzoekerscentra zijn aangevallen door Nederlanders. Gewoon omdat ze dat een goed idee vonden. Ik lees dat asielzoekers uitgescholden worden, bespuwd worden, uitgekotst door mijn landgenoten. Ik lees alleen maar hoe deze mensen stinken, hoe smerig ze zijn, dat het maar goed is dat er zoveel verzuipen. Steeds lees ik dat de barbaren komen. Maar ik heb nieuws, ze komen niet, ze waren hier al. Al heel lang. En ze zijn dichter bij dan je denkt. Zo dichtbij als de dichtstbijzijnde spiegel.

Zotteklap