Boef in de roos

Boef in de roos, mijn roos!
Een badkamerraam met gebobbeld glas in verband met privacy naar de tuinkant toe, ach je kent het wel.
Gisterenavond laat nog even tanden poetsen en ineens zie ik twee ogen door een bivakmuts naar me staren, zonder al te veel beweging en heel erg dicht op het bobbelraam.
No way dat dat mijn puberzoon is want zijn knieën trillen al bij het idee eng te moeten doen, laat staan in het donker.
Een stokkend gevoel zet mij in de verstandigheidsmodus want na het poetsen moet ik langs een tuindeur met raam om bij de slaapkamer maar éérst nog bij de telefoon te komen.
Ik probeer uit mijn spierverstijving te komen en achteloos en nonchalant schuif ik in mijn nachtpon.
In het niet weggespoelde restant tandpasta stik ik zowat omdat naast de tandpasta ook mijn hart in mijn keel zit.
Intussen blijft bivakboef mij door het bobbelglas intimiderend aankijken.
‘k Loop weg via het halletje waar ik zelfs nog het licht uit doe en sluip dan naar boven.
Van bovenaf zie ik in de pikdonkere tuin verder niets bewegen dus probeer ik te gaan slapen met één oog open in de hoop dat boef het zal opgeven, ontkenning heet dat.
Intuïtief bel ik niemand op, ook best raar.
De volgende ochtend is het leven weer licht en overzichtelijk, ik ben nergens wakker van geworden en pak de draad weer op. Alleen mijn ene oog voelt een beetje droog aan. Na het ontbijt even opfrissen en daar zie ik vlak achter het bobbelraam een paar uitgebloeide rozenknoppen licht op de wind meegaan.
Nah! Precíes op de plaats waar gisterenavond een paar ogen met bivakmuts naar me keken!
Aldus held op sokken.