Blijven hangen

Mijn dochter moet altijd lachen om de manier waarop ik mijn mobiele telefoon bedien. Dit doe ik met mijn wijsvinger, op een in haar ogen houterige manier, waarbij het lijkt alsof mijn scherm gloeiend heet is. In het normale leven kijk ik al moeilijk, maar als ik mijn telefoon bedien trek ik blijkbaar een gezicht alsof het lijkt dat ik berichten ontvang van een andere planeet. Blindtypen met het twee-duimige-vingersysteem heb ik bepaald nog niet onder de knie. Overigens vindt ze dat ik bij meer zaken hopeloos achter loop. Zo speel ik nog steeds Wordfeud en gebruik heel vaak Twitter, blijkbaar helemaal niet meer van deze tijd. Dit terwijl ik het nog steeds revolutionair vind dat ik geen scrabble meer speel met houten letters en dat ik ook niet meer zo vaak te vinden ben op Hyves. Mijn telefoon is nogal oud waardoor sommige programma’s regelmatig vastlopen. Maar volgens haar blijft niet alleen mijn telefoon, maar ook ikzelf hangen in bepaalde zaken. Zo lees ik nog een papieren krant, gebruik dagelijks Teletekst, luister rockmuziek uit de jaren 80 van de vorige eeuw en mijn kledingkeuze en brilmontuur komen volgens haar uit dezelfde tijd. Het grootste compliment wat ik kreeg toen ik nieuwe kleding aan had was: ‘’leuke blouse…, als het carnaval zou zijn geweest”.

Laatst had mijn dochter via school een uitwisseling met scholieren uit India. Gingen we vroeger met de bolderkar naar Bakel, tegenwoordig gaan de reisjes iets verder. Vorig schooljaar zijn er twee meiden uit India hier in huis geweest, nu was het mijn dochters beurt om bij de Indianen te logeren. Indianen noemde ik ze gekscherend, voor leuke grappen hoeven ze in ons gezin niet naar het theater. Het was voor mij een goede manier om mijn topografie op te krikken. Het duurde maar één week maar het was voor mij een goede oefening om mijn dochter los te laten. Via WhatsApp, Facebook en andere sociale media kon ik gelukkig veel dingen volgen die aan de andere kant van de wereld gebeurden. Zo bleek mijn montuur in India momenteel juist heel hip te zijn, om maar te zwijgen over de blousekeuze van menig man daar. Het was een onvergetelijke week en mijn dochter genoot. In het begin had ze last van heimwee, maar uiteindelijk was ze het liefst nog een weekje blijven hangen. Ik vond één week meer dan genoeg. Al die moderne technieken zoals FaceTime en Skype zijn zeker een uitkomst om je kind te volgen, maar er gaat toch niets boven een échte knuffel.