Beugelbekkie

Er is tegenwoordig een hoop kritiek op het basisonderwijs. De leerkrachten ervaren een te hoge werkdruk. De ouders vinden de leerkrachten te streng of juist een slapjanus. En de leerlingen moeten presteren, presteren en presteren. In deze roerige tijden wil men zich ook wel eens afvragen waar nu echt het probleem zit. Ik zal het u vertellen.

Op dit moment zit mijn klas, gewoon een groep 7/8 ergens in het midden van Nederland, heerlijk verdiept in een goed leesboek. Goede boeken ook, want ik zag de helft ervan gisteren nog bij DWDD. Daar werden ze gekozen door een kinderjury van veel te wijze en opgetutte kindertjes. Afijn, ze zitten te lezen…. Het is muis stil…. Het enige ( jaja, heel enig en ook het enigste ) geluid dat er tot mij doordringt is, helaas niet het gegrinnik om leuke mopjes, maar het geslurp van zeker 13 zo genoemde blokbeugels. Een gerochel en geslurp waar menig noodle etende Chinees jaloers op zou zijn. Er zijn bultruggen die minder slurpen wanneer ze 10 ton krill naar binnen werken en de gemiddelde poldermolen verwerkt minder vloeistoffen om de mensen in Flevoland droge voeten te laten houden.

Mijn vraag aan de orthodontisten van Nederland is: Wanneer is deze trend ingezet? Waarom is het nodig de bekkies van deze jong volwassen wereldburgers te vullen met plastic dat in een stuk of 6 verschillende kleuren verkrijgbaar is? Wat is er gebeurd met de ouderwetse buitenboord(motor) beugel waar ik in groep 8 mee gepest werd? Of de gewone slotjes? Elke leerling in groep 7 of 8 lijkt eraan te moeten geloven. De Perfecte glimlachjes van deze leuke kids moeten omgevormd worden tot een rij witte tandjes waar een Noord-Koreaanse parade jaloers op zou zijn.

Dat is er aan de hand met het onderwijs in ons polderlandje. De kinderen slurpen niet alleen meer informatie, maar ook een heleboel ander geslijm zodat ze precies in het straatje passen dat wij volwassenen al voor ze geplaveid hebben.
De kids zijn bijna klaar met lezen. Tijd om te gaan eten met de kids. Vandaag op het menu: noodles.