Beste jij
Beste jij,
Er zijn vele jij’s, maar ik ga er vanuit dat de beste ‘jij’ dit even leest. Ik doe mijn best de beste ik het best aan het woord te laten komen over dit onderwerp, dat nogal zwaar is voor de meesten. Het gaat over de toestroom aan vluchtelingen en wat we misschien zouden kunnen of moeten doen.
Die vluchtelingen gaan ons geld kosten, rechtsom of linksom. Daar hebben heel wat mensen moeite mee, want we hebben al veel zaken waar te weinig geld voor is. Niet waar? Denk (ouderen)zorg, onderwijs, werkgelegenheid en defensie. Mijn punt is dat je niet hoeft te kiezen. Je hoort allemaal te doen en dat kunnen we. We hebben een klein land dat groots is in bepaalde zaken en één daarvan is staan voor de goede zaak. Internationaal.
We kunnen de andere kant op kijken als er honger is in Afrika, bloedvergieten is in het Midden Oosten, natuurrampen zijn in vul-maar-in. Maar zo zijn wij niet. Zo waren we niet, zijn we niet en horen wij niet te zien als mensen die menen beschaafd te zijn. We zijn het verplicht aan onszelf en onze medemensen om iets te doen voor mensen in nood. Al is het maar om de hoop te hebben dat zij iets voor ons doen als wij het moeilijk hebben.
Natuurlijk zijn er grenzen aan wat we kunnen doen, maar als je de berichten leest over hysterie rondom opvang van vluchtelingen lijkt het alsof een aantal van ons de essentie mist. Sommige lieden reageren alsof het gaat over huisvesting van pedofielen terwijl het gaat om opvang van vluchtelingen. Gemeenten zijn bang voor de reacties van hun bewoners, burgemeesters worden bedreigd en opvanglocaties worden aangevallen. Als je bang bent voor testosteronbommen die plunderend en verkrachtend ons land door gaan, laat dan niet zelf de testosteron gieren en verkracht niet het beetje beschaving dat wij hebben. Je hebt mogelijkheden om geweldloos je boodschap te verkondigen in dit land en gehoord te worden, dát maakt ons land juist zo bijzonder vergeleken met een waslijst aan andere landen.
Wij horen altijd plek te hebben voor mensen in nood. En als het er te veel zijn, bekijken we de mogelijkheden opnieuw totdat we zeker zijn dat we doen wat we kunnen. Wat we zeker niet doen, is mensen die getraumatiseerd asiel zoeken, nieuwe trauma’s bezorgen.
Met vriendelijke groet,
Abdul Janssen