Wel of niet opvang is niet DE issue

Het gaat natuurlijk niet alleen om de kwestie van wel of niet vluchtelingen opnemen. De geschiedenis staat bol van de conflicten waarbij ofwel de stem der redelijkheid overwint (democratie) of die van de onderdrukker. Door Westers ingrijpen na 9/11 en social media was er kort zoiets als de belofte van meer democratie en vrijheid, zeg maar de Arabische Lente. In een land als Syrië was het gevolg dat dictator Assad zich genoodzaakt voelde om grof geweld te gebruiken om de oppositie de kop in te drukken. In Lybië kon dictator Gadaffi ten val worden gebracht waarna het land in chaos verviel.

DE grote vraag is of het Westen zich verantwoordelijk moet blijven voelen voor het onvermogen van volkeren in het Midden-Oosten en Noord-Afrika om vreedzaam samen te leven. Indien zo, is dat door de opname van misschien wel miljoenen vluchtelingen of door wederom militair ingrijpen? En mag eigenlijk niet worden verwacht dat de (jonge)mannen, die letterlijk vooroplopen in een betere toekomst vinden in Europa, de wapens oppakken voor een betere toekomst in eigen land.

Indien het Westen doorgaat met andermans oorlogen voeren, lijkt het in het geval van Syrië beter dat samengewerkt wordt met Assad, om elk geval één front te kunnen vormen tegen het grote kwaad van IS. En had Rusland groot gelijk om niet aan te sturen op de val van de dictators in Lybië en Syrië (en Irak). Zeker niet zolang wij het repressieve regime van Saoedi-Arabië als een vriend zien van wie we olie betrekken.