We zijn allen passagiers van de tijd!

Je kunt de pijn niet begrijpen als je het zelf niet hebt gevoeld. Het is anders als je de afschuwelijke beelden op TV ziet of dat je zelf “in de beelden zit”! Mijn leven bestond ooit alleen maar uit angst en verdriet. In 2009 ben ik als Afghaanse vluchteling naar Nederland gekomen. Ik was hopeloos, bang en uitgeput van de lange reis. Ik werd opgevangen in een AZC . Ik was toen nog 16 . Ik heb snel de taal geleerd en mij de cultuur eigen gemaakt, de havo afgerond en begon met een hbo-opleiding. Ik heb nu een nieuw leven en heb voor het eerst naastenliefde mogen ervaren. Je wordt maar één keer geboren en verdient een goed leven. Een leven dat voor veel mensen vanzelfsprekend en soms saai is. Als kind kies je niet voor je geboorteplaats of je vlucht. Dat is gewoon een gegeven.

Ooit was mijn wereld beperkt tot de grenzen van mijn land van herkomst, maar nu is iedereen mijn medemens en mijn” aardegenoot”. Ik geloof ook niet meer in termen als “wij” en “zij”. Mensen zijn geneigd om zich te onderscheiden van anderen. Echter het is nu de tijd om op overeenkomsten te letten en niet op verschillen. We zijn allemaal mens.
Als we ‘ S ochtends onderweg naar werk of school ons ergeren aan onze trein die vertraging heeft vergeten we kinderen, die soms met blote voeten op zoek zijn naar vrede. De huidige situatie in Syrië doet ons denken aan de Tweede Wereldoorlog en concentratiekampen. Dat kunnen we toch niet vergeten?

Ik snap waarom sommige mensen geen aandacht besteden aan vluchtelingen. Dat vergeet zelfs ik soms. Als je het goed hebt, kun je niet geloven dat de hel ook bestaat. Vluchtelingen zitten nu vast tussen veel mensen die bereid zijn om hun land met hen te delen en sommige politieke leiders die vluchtelingen zien als een groot probleem waardoor ze een paar extra zetels kunnen scoren. Het is een reëel feit dat Nederland niet alle vluchtelingen aan kan maar misschien een klein deel ervan wel.

Ik bewonder het nog steeds dat zoveel culturen in Nederland in vrede naast elkaar mogen leven en spreek mijn respect en dankbaarheid uit naar de Nederlandse bevolking . We zijn allen passagiers van de tijd met een bepaalde geboorte-en sterftedatum. Laten we echte vluchtelingen in onze veilige wagon mee laten reizen in onze tijd.