Walk of Shame

Elke ochtend loop ik vol goede moed en frisse zin richting de twee glazen torens van de Rabobank. Op het moment dat ik neer kan ploffen op mijn pluche bankje om te beginnen aan een (hopelijk) productieve werkdag, laten mijn gedachten mij nog in de steek. Mijn gedachten liggen nog een paar honderd meter terug en indirect honderden kilometers ver weg.
Ik loop langs het Beatrixgebouw, dat sinds kort de 7e verdieping beschikbaar heeft gesteld voor de noodopvang van een paar honderd vluchtelingen. Ik tref enkele vluchtelingen buiten, gehurkt met een kopje koffie en een sigaret in de handen. Sommige met een korte broek van basketbalclub Miami Heat en een hemd, anderen mogen van geluk spreken als ze een vest of een trui hebben weten te bemachtigen. Met handdoeken om hen heen geslagen lopen enkelen van hen richting een van de ‘portable douchecabine’s’ om het vuil van zich af te spoelen.
Mijn zenuwstelsel stottert. Wat moet ik doen? Ik schaam mij voor, zoals zij zich zelf noemen, de échte ras Nederlanders die leven met het motto ‘Eigen Volk Eerst!’. Het zijn die mensen die op talloze Facebookpagina’s en Twitter hun beklag doen over het beleid aangaande de noodopvang van vluchtelingen. Aangewakkerd door PVV-posts om NEE te zeggen tegen nog meer vluchtelingen, met leuzen als: “Het weigeren van vluchtelingen is een stuk goedkoper dan ze opnemen!” De aanmoedigende reacties laat ik jullie bespaard.
Zouden die mensen, die zich gehurkt op het Utrechtse asfalt begeven op de hoogte zijn van de zojuist beschreven afkeer tegen hen?
Op een gegeven moment heb ik oogcontact met een op het oog uitziende Syrische man van rond de 40 jaar. Ik knik naar hem, lach hem tegemoet en wens hem een ‘goodmorning’. Mijn daden zijn al begaan en ik twijfel alweer over hetgeen wat ik heb gedaan. Hoezo lach ik naar een vluchteling en wens ik hem een goede morgen? Diezelfde vluchteling heeft zijn land moeten ontvluchten vanwege humane misdaden van personen die denken het concept dictatorschap opnieuw uitgevonden te hebben, van personen die daden verrichten vanuit een bepaald religieus perspectief (waar gelijkenissen met diezelfde religiën ver te zoeken zijn) en alomvattend van mensen die denken boven andere mensen te kunnen, moeten en te mogen staan en dit vertalen in gruwelijke daden die werkelijk mensonterend zijn.
Enfin, een vriendelijke groet kan nooit kwaad en laat juist een teken van steun en betrokkenheid zien. Groet onze medemens, zoals ik dat morgen ook weer doe.