Waar leef jij voor?

Het overkomt me zo vaak. Dat ik 20 minuten te vroeg op het station sta, maar thuis in de stress was omdat ik dacht dat ik te laat zou komen. Gelukkig staat mijn trein er al.
Ik ga zitten en zie de trein vol stromen. Oud, jong, gestresst, student, gelukkig, relaxt, alle soorten en maten komen langs. Mijn blik valt op een jong stelletje dat hand in hand loopt. Hoogstens een jaar of 14. Het meisje gaat bij de jongen op schoot zitten en begint bijna te huilen. Ze moet weer naar huis, zonder hem. De jongen haalt haar haar uit haar gezicht en geeft haar een kus. Ik krijg een lach op mijn gezicht en voel de onschuldige liefde van hun dwars door de trein heen.
Dan valt me wat anders op, een gezin. De vrouwen gaan weg en de mannen blijven thuis. Vader houdt zich sterk, maar je ziet dat hij het lastig heeft. Zijn meisjes gaan weg, alleen. Spannend, maar wel stoer de trein nazwaaien als die wegrijdt.
Terwijl de trein wegrijdt zie ik een autistische vrouw. Ze zwaait voorzichtig, maar wel met een grote glimlach. Ze geeft een dikke knipoog aan haar vriendje in de trein. Puur geluk.
Nu zie ik op het perron een Antilliaanse familie die ik eerder zag lopen met 5 grote koffers. De moeder huilt, de vader troost, maar beide lachen. De kinderen gaan weg met de trein en 5 grote koffers. Ze worden groot.
Het perron is nu bijna aan het eind, maar daar staat hij. Alleen. Met z’n handen in zijn zij slaakt hij een diepe zucht. Het vriendinnetje is weg en ik weet precies hoe hij zich voelt, want daar stond ik een aantal jaar geleden ook. De tijd gaat snel. Ik droom weg in al deze gevoelens en denk even niet meer aan alle narigheid in onze wereld. Ik besef hoe mooi het leven kan zijn.
Opeens word ik ruw onderbroken uit mijn droomwereldje, de conducteur praat door de speaker. Ik hoor de hele coupé ineens praten. Ik kijk om me heen. Oud, jong, gestresst, student, gelukkig, relaxt, alle soorten en maten zitten in de coupé. Ik zet John Mayer op met het nummer Stop This Train en ik ga maar aan mijn huiswerk. Het leven gaat door, maar voor die gelukkige momenten, ja die momenten, daar leef ik voor.