Vechten voor geluk
Joost Zwagerman is dood. Bevrijd uit de ketenen des levens die hem onthielden van een kleurrijk bestaan. Geen bestseller of kunststuk kon hem genezen van één van de dodelijkste ziektes die het leven kent.
Als je, gehuld in duisternis de wereld waarneemt, doet de felle zon die de mens verplicht om ervan te genieten, pijn aan je ogen. Pijn aan je geest. Het herinnert je aan de druk die er op je schouders rust: die van het leven erkentelijk te zijn.
Hoe kan je geluk ervaren als je de kracht niet bezit om het te omarmen? Als je geluk ziet als een valstrik die je twee keer zo hard weer laat vallen wanneer het vervlogen is?
.
Wanneer je over straat loopt en de zon schijnt, maar jij zelf voelt slechts een loden gordijn dat je de kleur aan het leven onttrekt, als je steeds minder momenten hebt waarop je oprecht kan genieten zonder de pijn te voelen die je in zijn greep heeft, terwijl je daar dag in dag uit tegen worstelt, kost het leven ongekend veel moeite.
Het is een misvatting dat mensen met depressie niet van het leven houden. Vaak zijn zij de krachtigste mensen die het hardst vechten voor dat ene beetje geluk. Het zijn levensgenieters die leeggezogen zijn door de eenzaamheid, kou, angst en verbijstering.
Een leven hoor je te leiden, niet te lijden zeg ik altijd.
Zelf kamp ik ook met depressies. Bij vlagen is het beter, zijn mijn dagen zonnig en kan ik alles en iedereen aan, en bij vlagen wens ik vergeten te worden en kan ik zelfs mijn liefste dierbaren niet liefhebben.
Depressie is een slopende ziekte die helaas nog veel te vaak niet begrepen wordt. Het is een strijd tegen en met het leven. Het is het besef hoe alles in elkaar zit, zonder het vermogen te hebben daar wat mee te doen. Het is het gevoel niet opgewassen te zijn tegen de wereld en het leven van alledag. Het is de angst je bestaan niet meer te kunnen handelen.
Joost wist als geen ander hoe moeilijk het was om een wereld te begrijpen die hem niet begreep. Een wereld die niet hetzelfde ritme nastreefde, en niet dezelfde kleuren zag. Hij vocht tussen de roem en faam door voor zijn eigen stille geluk
Ik ben blij dat Joost die strijd niet meer hoeft te leveren, al weet ik dat de kleine dingen in het leven waar je van geniet, vaak zoveel meer waard zijn dan wanneer je niet lijdt aan depressie.
Met Joost verliezen we een sympathieke schrijver, een krachtige persoonlijkheid en een voorbeeld voor veel mensen. Het ga je goed daarboven.