Van een olifant een mug maken

U kent ze wel. Mensen die dingen zo goed weten op te blazen. ‘Van een mug een olifant maken’ zeggen we dan. Mensen zijn echter ook een kei in het bagatelliseren van dingen. Wegwuiven en de andere kant op kijken.

Andersom lijkt het zoveel makkelijker. Makkelijk om van iets kleins iets groots te maken. En toch, maken we ons er allemaal wel eens schuldig aan om dingen af te zwakken. ‘Zo erg kan het toch niet zijn?’ praten we onszelf aan. Het tegendeel is vaak waar.

Neem nu de discussies rondom de inzet van wilde dieren in circussen. De discussies lopen hoog op. Steeds meer landen, maar ook gemeentes en burgers komen tot inzicht: wilde dieren horen niet thuis in een circus. Wetenschappers bevinden dat circusdieren onnatuurlijk en zelfs neurotisch gedrag gaan vertonen. Stereotiep gedrag noemen we dat. Dag in, dag uit herhalen dieren hetzelfde kunstje. Daarna mogen ze bijkomen op het stukje grond dat de gemeente beschikbaar heeft gesteld, totdat ze weer de piste in mogen.

Maar er komt een wet. Een verbod, beter gezegd. Een verbod op wilde dieren in het circus. En dat is niet voor niets. Als dierenvriend ben ook ik van mening dat het welzijn van de wilde dieren in het gedrang komt. Dierenwelzijn betekent immers ook in staat te zijn natuurlijk gedrag te vertonen. Knap lastig als olifant zijnde op een stukje gemeentegrond. Desondanks laten diverse gemeentes de wilde dieren links liggen en verstrekken op de vooravond van het verbod nog steeds vergunningen aan circussen met wilde dieren in de piste. Zo ook gemeente Heerlen. En handhaving van het aanstaande verbod? Dat is niet de taak van de gemeente laat Heerlen weten.

De keuze is aan u. Wilt u wilde dieren aanzetten tot onnatuurlijk gedrag omwille van uw eigen vermaak?

Laten wij ons niet ook in stereotiep gedrag vervallen. Niet alles valt te bagatelliseren. Maak van een olifant geen mug.