Uit De Kast

‘Wanneer kom jij nou eens uit de kast?’ vraagt een vriend, met wie ik een pilsje drink, tamelijk luid. Een meewarige smile tekent zich af op zijn gezicht. De gesprekken op het kleine terras vallen stil. De mensen aan de overige vier tafeltjes kijken nieuwsgierig onze kant op.
‘Uit de kast?’ herhaal ik schaapachtig. Ik voel mijn kop rood worden.
‘Ja, uit de boekenkast. Stik ouderwets, man, boeken. Word net als ik een e-booker’ Hij begint de bekende voordelen van e-books op te sommen.

Ik heb hem net verteld dat ik het nieuwe boek, gebonden met stofomslag, van Thomas Verbogt ga kopen. Niets mooier trouwens dan grasduinen in boekwinkels en op boekenmarkten. Behalve dan lezen en schrijven. Op 25 meter boekenplank heb ik 45 jaar persoonlijke leeshistorie staan. In kaarsrechte rijen, keurig op alfabetische volgorde. Alleen boeken die ik heb gelezen komen in die kast. Zo heb ik nog de boeken die ik las voor mijn eindexamen: Terug Naar Oegstgeest van Jan Wolkers en Een Zwerver Verdwaald van Arthur van Schendel. En de rijke schakering aan boeken die ik in de loop der jaren las tot en met het boek dat ik net uit heb: Een Verzonken Jongen van Jan van Toortelboom. Ieder jaar herlees ik wel een paar titels. Dit jaar bijvoorbeeld: Scheepsberichten van Annie Proulx en Het Ziekenhuis van Jan de Hartog.

Een probleem duikt op. De boekenkast raakt vol. Wat mij betreft plakken we er nog wat meters boekenplank aan. Maar mijn vrouw vindt 25 meter meer dan genoeg. Ze stelt zich tegen uitbreiding te weer als een natuurbeschermer tegen meer asfalt in een natuurgebied. ‘Koop een e-reader,’ is haar alternatief. Maar niet het mijne. E-books voelen niet goed aan. Glad. Onnatuurlijk. Als heel veel asfalt. Een blog of een column op een scherm, oké. Verder ga ik niet. ‘Of ruim wat van die oude boeken op, krijg je weer meer ruimte.’ Ze begrijpt me niet. Ze houdt niet zo van boeken als ik. Ze leest al jaren elektrisch.

We vinden samen wel een oplossing. Daar ben ik niet bang voor, we wonen tenslotte in de polder. Maar e-booker zal ik nooit worden. Uit de kast komen? Nee. Sterker nog: ik blijf alles uit de kast halen.