Tot tien tellen

Sinds een maand zit er naast de voordeur van de flat waar ik woon een centrum dat cursussen zenmeditatie aanbiedt. Nadat ik daar een proefles heb bijgewoond ben ik – op eigen houtje – actief aan het mediteren geslagen. Oftewel: ’s ochtends en ’s avonds een kwartier lang zeer gefocust tot tien tellen. Dat helpt voor van alles, schijnt. Het helpt stress te reduceren, milder te zijn tegenover jezelf en anderen, het helpt om meer te genieten van alledaagse dingen, om zaken te accepteren zoals ze zijn. En het helpt om beter om te kunnen gaan met tegenslagen. Afijn.

Het is negen uur, ik heb zojuist in opperste concentratie tot tien geteld en realiseer me dan dat ik nog een kwartier heb om bij een belangrijke afspraak te komen. En dat ik mijn fiets nog uit de berging moet halen en twee trappen omhoog moet tillen.

Gehaast sta ik op. De veters van mijn schoenen zijn gestrikt in een complexe knoop die haast niet los te krijgen is. Snel gris ik mijn huissleutels van de eettafel. Op weg naar de kelder besef ik me dat ik mijn fietssleutel vergeten ben en dus weer terug moet. In het trappenhuis struikel ik zowat over de treden. Hoe luidt de Wet van Murphy ook alweer?

Nu sta ik voor de grootste uitdaging: het omhoogtillen van mijn fiets. Bijna kom ik klem te zitten tussen de deur van de berging. Dan herinner ik me wat ik heb geleerd over zen. Het valt allemaal wel mee. Gewoon diep ademhalen en rustig tot tien tellen. Me volledig concentreren op wat me nu te doen staat, een fiets optillen. Eén, twee, drie. Op de helft. Vier, vijf, zes. Nog een paar treden. Zeven, acht, negen. Mijn voorwiel is boven. Tien. Ik sta bovenaan de trap. Opgelucht. Trots op mezelf. Blij en tevreden met de kalmte die ik mezelf met mediteren heb aangeleerd.

Niet veel later sta ik buiten. Strak blauwe lucht, stralende zon. Ik hoor de vogels fluiten en geniet van het moment. De voordeur van het portaal doe ik achter me dicht. Ik hoor ‘m in het slot klikken.

Dan bedenk ik me dat mijn sleutel nog aan de binnenkant van de deur zit. Alles wat mis kan gaan, gaat mis.