Spring niet voor de trein

Mooi gevoelig geschreven dat verhaal over klagende mensen in een trein waar net iemand voor gesprongen is en dat de klagers meer empathie zouden moeten tonen.
Nou klager hier, en na zo’n emotioneel relaas wil ik even hard zeiken.
Zelfmoord is je eigen keuze, het is betreurenswaardig dat het zover gekomen is, maar doe je ding. Maar doe het dan niet op een secuur met elkaar verbonden infrastructuur waar een hoop mensen afhankelijk van zijn. Mensen die wel iets nuttigs met hun leven doen.
Spring van het dak, drink wat alcohol en snijd je polsen door in een badkuip, ga in een auto zitten met de uitlaat verlengd door je raam, spring romantisch onder het maanlicht de zee in op een koude nacht, de mogelijkheden zijn legio.
Zullen we anders een Sire campagne starten om andere zelfmoordmogelijkheden populairder te maken? Ondersteund door Peter Koelewijn die Kom van dat dak af zingt.
En tuurlijk je zit half in een psychose, emotioneel overstroomd en je maakt niet de meest heldere keuzes, dan is het ook logisch dat je voor het eerste het beste idee gaat wat je te binnen schiet.
Maar ik hoop dat je na het lezen van dit stuk, mocht het zover voor je komen je dan toch voor een ander alternatief kiest dan de trein. Maak van jouw probleem niet iemand anders zijn probleem. Kijk meteen de slogan van de Sire campagne te pakken.

p.s. Mocht je het niet meer zien zitten, praat met de huisarts. De wereld mag dan wel gebukt gaan onder de parasiet die de mensheid heet, word je continue geconfronteerd met je eigen falen, en is het leven eigenlijk zinloos. Er valt iets aan te doen. Beetje praten, beetje zelfvertrouwen kweken, en beetje bij beetje je eigen ding vinden. En gelukkig zijn we in Nederland, dak en voedsel zijn gegarandeerd. Dus die heb je al in je pocket.