Rolletje

Twijfelend sta ik voor de spiegel. Zou het kunnen? Zwemmen in bikini? Een jaar geleden droeg ik nog een “corrigerend” badpak. Dat zat afschuwelijk knellend. Maar goed, de hele zaak werd keurig glad getrokken.

Het vele zwemmen en weinig snoepen loonden zich en ik zei het harnas vaarwel. Er kwam een gewoon badpak. Hè, dat was al beter. Omdat ik het liefst zwem met zo min mogelijk om het lijf, verheugde ik me op die eerste duik in bikini. Niet letterlijk, nooit duiken in bikini!

Nu kijk ik dus of het kan. Ik doe het gewoon.

O wat heerlijk, het water echt voelen! Geen belemmerend stofje meer! Na een flink aantal banen rust ik uit aan de kant. Een stevige dame monstert me uitvoerig. Dan zegt ze: “Valt u ook zo moeilijk af?” Van schrik adem ik in terwijl mijn hoofd half onder water is en ik val in een proestbui. Ze wacht niet eens een antwoord af maar geeft ongevraagd voorlichting over diëten, shakes en maaltijdrepen. Ik knik beleefd en zeg op het moment dat ik er een speld tussen krijg, dat ik weer ga zwemmen. De ontsnapping.

Als ik ’s avonds met een handdoek op mijn hoofd, want pas gewassen haar, door het huis dwarrel, zegt kleine dochter: “Mam, wat heb je daar?” En ze wijst ontzet naar een pluk die onder de handdoek uit piept. “Mám, dat is grijs, wit zelfs!” Ik heb m’n dag wel.
Even wat zaken op een rijtje zetten. Ik heb drie kinderen. Die woonden alles bij elkaar zevenentwintig maanden in mijn buik. Een buik die hoort bij een lijf van anderhalve meter lang. Kort. Mijn achtenveertig jaren gingen niet altijd over rozen. Mag ik alsjeblieft wat wit haar hebben? En hier en daar een gezellig rolletje?

Ooit las ik de intens verdrietige uitspraak van een vijfentwintigjarig terminaal meisje: “Ik wou dat ik mocht meemaken dat ik grijs werd en rimpels kreeg. Ik zou er goud voor geven. “
Laten wij vrouwen trots zijn op ons getekende lijf dat misschien wel baby’s heeft gedragen en gevoed, bevallingen heeft doorstaan, en maandelijkse ongemakken. Dat lijf met schouders waarop iedereen mag uithuilen, armen waarmee we omhelzen. Benen die we onder dat lijf uitrennen om het iedereen naar de zin te maken. Een hardwerkend lijf, elke dag weer. Dat mag je eraan zien.

Vanochtend ging ik weer zwemmen. In een mini-bikini!

Vivianne Rijnders©