Redt jezelf

“Het hart op de tong dragen”: direct zeggen wat iemand denkt, ongeacht of dat slim is of niet.
Iedereen die mij goed kent weet dat ik het hart op de tong draag.
Oké, mensen die mij niet zo goed kennen weten dat ook.
Ik flap er alles uit (behalve dingen die er echt toe doen, die zijn dan weer lastiger).
Mijn hersenspinsels moeten met iedereen worden gedeeld of ze dat nu willen of niet.
Ik ben niet voor niets een blog begonnen. Dat lucht zo lekker op ;-).
Mijn hoofd ordent zich door hardop te praten, tegen anderen of tegen mezelf.
Hele gesprekken kan ik met mezelf voeren. Op zich niets mis mee, behalve als je midden in de supermarkt staat en mensen je vreemd aan gaan kijken…

Nadat ze twee keer mijn kraamtijd donker hebben gekleurd in plaats van roze (je weet wel, die wolk) hebben ze er tegenwoordig lol in om mij een aantal dagen per maand compleet stuurloos te maken.
HORMONEN!!! Je ziet ze niet, je voelt ze niet, maar wat kunnen ze vervelend zijn.
Het grootste probleem is dat ze onaangekondigd en onverwacht het roer overnemen en dat ik me dat meestal pas realiseer als de schade al is aangericht.
Dan heb ik beslissingen genomen die ik bij mijn volle verstand niet of op z’n minst anders had gedaan, twijfel ik aan ongeveer alles om mij heen en vul ik mijn dagen met verwilderd om mij heen kijken wat ik eens zal gaan doen. En doe vervolgens dus niets concreets.

De twee bovengenoemde eigenschappen gecombineerd zorgt pas echt voor vervelende situaties. Tijdens een hormonale vlaag van verstandsverbijstering het hart op de tong hebben maakt het voor mijn omgeving niet makkelijk. Wanneer ik ga twijfelen aan alles, hobby’s, vereniging, sport, werk, enzovoorts (gelukkig nooit aan de liefde) en dat er dan meteen uitflap, nemen de mensen om mij heen dat heel serieus en gaan zij heel lief meedenken hoe mijn twijfels en problemen op te lossen zijn.
Wanneer na een paar dagen de hormonen weer het hazenpad hebben gekozen en ik weer fluitend door het leven ga, is er soms wel al schade aangericht aan relaties en vertrouwen (of op zijn minst aan de indruk die mensen van mij hebben).

Dus kom je mij ooit tegen, met een verwilderde blik in mijn ogen en misschien een wat onverzorgd uiterlijk, loop dan een blokje om en redt jezelf…