Open tennis toernooi: de voetfout

Voor een leek is het goed om te zien dat gewoontes uit het internationale toptennis veelvuldig gekopieerd worden door amateurs. Neem nou het stuiteren van de bal voorafgaand aan de service. Menig amateur heeft het tot kunst verheven. Met Zwitserse precisie wordt het gravel voorzien van een aantal afdrukken alvorens men de bal soms meters uitslaat. Naarmate de wedstrijd vordert en dus ook het gravel net voor de baseline aardig is omgeploegd, wordt deze voorbereiding op, dikwijls onderbroken door ballen die verkeerd terug stuiteren. Aangezien dit ritueel onderdeel is geworden van ons motorisch programma, voelt het weglaten ervan alsof je het eerste kwartier van GTST hebt gemist. Verwarring alom als je na de reclame pas inschakelt. Echter, de voornaamste reden van het missen van de 1ste service ligt toch vooral aan de snelheid waarmee de bal richting de overkant wordt geslagen. Het aantal goede pogingen is te vergelijken met het aantal schone wielrenners in tijdperk Armstrong. Om geen concessies te hoeven doen wat betreft de snelheid is het verkleinen van de afstand een veel gebruikte optie. Aangezien de tegenstander nauwlettend de bal in de gaten houdt, is het gewoon een kwestie van de bal ver voor je opgooien, de rest volgt vanzelf.
Eenmaal in de rally gekomen, nadat de 2de service is ingeslagen met de betrouwbaarheid van een Japanse auto, begint het kat-en-muisspel. Hierbij kunnen de spelers die tijdens een potje Risk hun beurt gebruiken om de landen te voorzien van extra legers er zo uitgehaald worden. Sommige spelers zijn zo geobsedeerd door zwaartekracht dat ze er zo lang mogelijk van willen genieten, waardoor er zelfs op gravel nauwelijks een stuitpunt te zien valt. Het aanwijzen van een dubieuze balafdruk valt dan ook in de categorie; je eigen skills bijwerken op Linkedin, het valt niet te controleren. De woordenwisseling bij dit verschil in waarneming is altijd een feest om te aanschouwen, het publiek dat het altijd goed gezien heeft en haar oordeel al snel klaar heeft liggen, wordt dan ook vaak verrast door de ‘’let’’ als uitkomst. De term die de weg van de minste weerstand bewandeld en de term die alle scheidsrechters overbodig maakt. Dus twijfel je na je opgooi over de positie van je voeten, laat de bal dan gewoon even stuiteren, want je tegenstander vraagt geheid een let.