Open tennis toernooi: de mix

De dag na de feestavond van een Open tennis toernooi. We hebben het weer overleefd. Alsof een kind tijdens zijn eerste zwemles gewoon het water in wordt geflikkerd en nog de overkant haalt ook. Toch gek dat de motorische prestatie op de tennisbaan in het niet valt bij de ritmische bewegingen op een stukje muziek. Dit geldt echter niet voor iedereen. Sommige dansers bewogen alsof ze al iets tussen de benen hadden liggen, waarbij de hoop dat het nog in een aardig vaste substantie naar buiten was gekomen, na de eerste beweging geheel vervlogen was. In dit geval zijn de nonchalante bartijgers die zorgen dat ze altijd wel een drankje in hun hand hebben, de grote winnaar.
De mix van jong en oud op de dansvloer is niet terug te zien op de tennisbaan, vaak zijn het namelijk man en vrouw die samen spelen. Wat best raar is, want nog nooit heeft een man gezegd dat hij graag mixt en de vrouw vindt het alleen maar eng, al die tennisballen die zo hard op haar af komen. Wat als een goed huwelijk begint, kan zomaar op de tennisbaan eindigen. In de eerste set is er niks aan hand. Harde ballen worden met een grote boog om de vrouw geslagen en de smashes gaan netjes op de man. In het eerste uur van een Tour de France uitzending gebeurt er meer. Zodra de eerste bal, met een snelheid van een wielrenner die in de afdaling een bocht mist en met zijn tanden over het asfalt schuurt, rechtdoor richting de ogen van de dame gelanceerd wordt, is het hek van de dam, de kurk uit de fles en heb je eindelijk die bh los gekregen. Als een Pinguïn met faalangst die de hoogste ijsschots pakt, kan dit zo maar uitmonden in een aflevering van Rudolf die de gelatineblaadjes in zijn bavarois vergeet. Ongeloof heerst er bij de tegenstandster aan het net en enige angst bij de vrouw waarvan haar man de escalatie veroorzaakt. Zij ziet de bui al hangen namelijk. Oog om oog, tand om tand, blauwe plek om blauwe plek. De familiaire ruzie waarom dat nou weer moest, zou het publiek als toetje via een livestream moeten kunnen volgen. Het gevoel zegt dat het koppel hun laatste wedstrijd gespeeld heeft. Maar zoals bij ieder huwelijk, laat het gevoel je af en toe in de steek, want bij de inschrijving het volgende jaar staan ze er weer keurig op het inschrijfformulier.