Op zoek naar geluk.

Ik zoek het in grote en kleine dingen. Soms vind ik het in de glimlach van mijn kind of in de armen van mijn geliefde. Soms word ik heel gelukkig van een stuk chocola of van een nieuw jurkje. Maar op andere momenten vind ik dat geluk niet. Wanneer mijn baan me te weinig uitdaging biedt of als ik weer eens niets heb om aan te trekken. Als het buiten regent of wanneer het een paar graden te warm is. Ik kan zo ontevreden zijn, het moet altijd anders, meer of beter. Nieuwe schoenen, een groter huis of een betere baan. Meer geld, meer status; soms heb ik het heel zwaar als westerling.

En toch lijkt het land waarin wij wonen voor anderen een soort paradijs. Zij komen uit een land waar oorlog woedt. Ze woonden in tentenkampen waar vaak te weinig dekens en matrassen zijn. Er is geen elektriciteit, geen licht en geen stromend water. Sommige van deze mensen zijn hoogopgeleid, de meeste hadden in ieder geval een menselijk bestaan voor de oorlog begon.

Zij zagen de kans om opnieuw te beginnen, ver weg van alles wat ze kennen, goed en kwaad. Nederland, een land met medische zorg, voedsel, sociale voorzieningen en scholing, maar bovenal een land zonder oorlog. Ik ben op deze grond geboren, voorzien van de meeste gemakken. Ik heb een baan, een huis en mijn kinderen gaan zonder honger naar bed. En toch, toch ben ik soms ontevreden. Toch wil ik soms anders, beter of meer. Terwijl ik me schaam als ik me met deze mensen vergelijk.

Ik lees ergens dat Nederland vol zit met gelukzoekers, en ik ben daar één van.