Onze waarde en waarden

Wat zou ik doen als ik heel rijk zou zijn? Daarover denk ik af en toe wel na. Ik zou een ruim huis aanschaffen en mijn oude auto vervangen voor eentje die wat sneller en milieuvriendelijker is. Maar bovenal zou ik er heel erg van genieten om mijn rijkdom te delen: Om andere mensen ook te laten genieten van mijn grote huis, om vrienden schuldenvrij te krijgen en om mensen die zo graag een mooi project willen starten iets toe te stoppen.

Ik zag laatst een plaatje op internet, waaronder iets stond als: ‘Als je ongekende rijkdom hebt, moet je dat niet aan een hoge muur uitgeven, maar aan een grotere eettafel’. Dat vond ik een prachtige uitspraak, die uiteraard ging over de vluchtelingen kwestie.

Veel mensen maken zich hier heel erg druk over. Wat ik zo mooi vind is dat er heel veel mensen zich actief ingezet hebben om hun medemensen barmhartig te verwelkomen.

Maar tot mijn grote verdriet zie ik tegenwoordig veel ‘columns’ gedeeld worden op social media van het soort dat in slecht Nederlands verkondigt dat Nederland naar de haaien aan het gaan is. Volgens de columnisten in spe is de teloorgang van de Nederlandse cultuur te wijten aan laffe Tweede Kamerleden die maar niets doen aan de ‘tsunami’.

De ironie hieraan vind ik dat de mensen die dergelijke tekstjes verspreiden zich heel erg actief inzetten voor het behouden van Zwarte Piet. Het sinterklaasfeest is voor hen een enorm belangrijk onderdeel van onze cultuur.
Maar is de belangrijkste boodschap van Sinterklaas niet: “eerlijk zullen we alles delen”? Dit is Sinterklaas: een goed mens dat zijn onmetelijke rijkdom deelt met heel veel mensen die hij niet persoonlijk kent. Van Sinterklaas leren we dat als we rijkdom delen, iedereen gelukkig is.

En dan nog onze cultuur. Nu er mensen komen uit islamitische landen, worden ineens de christelijke roots benadrukt. Maar is de kernwaarde van het christendom niet naastenliefde? Zijn we het verhaal van de barmhartige Samaritaan vergeten?
De gouden regel van Jezus luidt: behandel een ander zoals u zelf ook behandeld wilt worden. In de Tweede Wereldoorlog werd binnen Europa veel gevlucht, de vluchtelingen waren zo dankbaar voor het warme onthaal wat ze kregen… Maar die dankbaarheid lijkt lang vergeten.

Mensen, wiens huis en haard, familie en vrienden, aan gort geschoten zijn, kloppen aan bij andere mensen in de hoop dat ze kunnen schuilen. Maar zij lopen tegen een kille muur, opgeworpen door mensen die hen niet willen zien als medemens, maar als probleem.