Ons land

Wie heeft de foto niet gezien? De hartverscheurende foto van de aangespoelde peuter op het strand. De foto waar iedereen een mening over had. Letterlijk iedereen, van mijn buurman tot de meest machtige wereldleiders.

Hoewel de vluchtelingenstroom niet iets is van slechts de afgelopen weken hebben zich, dit jaar alleen al, meer dan 100.000 vluchtelingen bewogen. Misschien ondertussen meer dan 200.000 of 300.000. Er kan gesproken worden van een vluchtelingencrisis van historische proportie.

De meeste vluchtelingen die in Europa aankomen zijn afkomstig uit Syrië waar al jarenlang een burgeroorlog woedt. Maar ook vanuit Afghanistan, Eritrea en tientallen andere plekken waar het niet meer leefbaar is. Deze mensen – we gebruiken de term vluchteling, maar het zijn gewoon mensen – zijn niet op zoek naar het grote geluk. Deze mensen zijn op zoek naar bescherming tegen oorlog en andere verschrikkelijke dingen.
Verschrikkelijke dingen waar wij, in “ons land” geen weet van hebben. Ons land. Een term die je op sociale media om de oren vliegt. Een term die volgens mij vooral gebruikt wordt door mensen die maar al te graag hun kortzichtige mening kenbaar willen maken. Als het even kan met een xenofobische ondertoon.

Mensen die zich druk maken over hun 97-jarige dementerende vader die met een vieze luier in het verzorgingstehuis zit. Tuurlijk is dat iets verschrikkelijks en ook mensonterend, maar waarom ga je hem dan niet verschonen? Ik besef me dat deze alinea wat kort door de bocht is, maar wat is het verband tussen je vader in het verzorgingstehuis en deze schrijnende situatie?

Wat is er aan de hand met de mensen in “ons land” vraag ik me steeds vaker af. Een ondoordachte mening het wereldwijde web opslingeren is het meest simpele wat je kunt doen. Het vereist nauwelijks vaardigheden. Je verplaatst je niet in een ander, empathisch vermogen is ver te zoeken. Je verdiept je niet in de oorzaak van de situatie zoals deze nu is, dus achtergrondkennis is ook niet gewenst.

Maar we zijn toch uiteindelijk allemaal mensen? Miljoenen mensen op dezelfde planeet. Een planeet waar “ons land” zich op bevindt die eigenlijk van niemand is. En tegelijkertijd van ons allemaal. Wat is er gebeurd met de solidariteit? Laten we die term anders gebruiken in plaats van de termen “vluchteling” en “ons land”.