Met z’n allen die kale berg op

De hitte regeert in het land van de Mont Ventoux. Het is de eerste week van september, maar de thermometers lijken niet te merken dat de ‘r’ weer in de maand zit. Enkel ‘s avonds koelt het lekker af. In Montbrun-les-Bains verzamelen meer dan 500 mensen zich op het plaatselijke vakantiepark. Al die mensen hebben één missie: die kale berg op. Wandelend, fietsend of hardlopend. Het mag allemaal. Zolang het maar geld oplevert. Waarvoor? Het KWF en een keur aan andere nobele initiatieven; groot verzet tegen kanker.

Naarmate de week vordert komt de dag van de beklimming dichterbij. Meer en meer verhalen komen los. De motivatie van de deelnemers kent geen grenzen. En stuk voor stuk zijn hun beweegredenen om de Ventoux te beklimmen ontroerend. Een man, woonachtig in Drenthe, fietst naar boven vanwege zijn vrouw. Zij overwon de kanker die zich in haar linkerbeen had genesteld. Op de top staat ze op hem te wachten. Zij steun in een gevecht, hij steun in een gevecht. Pure liefde.

De beklimming valt de man zwaar. Hij is niet ‘s werelds meest afgetrainde man. De stijgingspercentages teisteren zijn lichaam. Puffend en kreunend sleept hij zich zesentwintig kilometer lang naar boven. Het gaat door het bos dat de onderste flanken van de berg siert, tot Chalet Reynard waar het landschap transformeert tot een woest en ledig gebeuren. Bij dit imposante maanlandschap begint het grote lijden pas echt. De weg rijst vervaarlijk omhoog, het tempo gaat nog maar iets omlaag. De laatste loodjes zijn loeizwaar, maar de man zet dapper door. Deze beproeving, zo merkt hij op bij het monument van Tom Simpson, is immers veel minder zwaar dan de strijd van z’n vrouw.

Na nog tien minuten ploeteren staat hij boven. Hij krijgt een medaille omgehangen door één van de vele vrijwilligers, maar het valt hem nauwelijks op. Door zijn vermoeide ogen speurt hij naar degene die hem opwacht. Een paar seconden later ziet hij haar. De vrouw vliegt jankend op hem af. Ze geven elkaar de meest intense kus die ik in tijden heb gezien.

‘s Avonds is het eindfeest van de expeditie. Zoals het hoort doet de voorzitter van de organiserende stichting dan enkele mededelingen. Hij meldt dat er in ieder geval een half miljoen is opgehaald in de strijd tegen kanker. Even later wordt "Mag ik dan bij jou" gedraaid. Er zijn maar weinig mensen die hun tranen kunnen bedwingen. Ondanks de droge rivierbeddingen waarschuwt een lokale weerman voor overstromingsgevaar.