Lieve Koning…

Lieve koning,
Prinsjesdag, de troonrede is voorgelezen. De begroting is bekend gemaakt. De economie blijkt toe te nemen maar er is geen aanleiding om achterover te leunen. De werkloosheid is te hoog. Aldus de woorden van jou, beste koning. Veel mensen proberen uit alle macht aan een baan te komen. Ze hebben de wil en de kracht om te werken. Maar er is sprake van onmacht. Neem bijvoorbeeld mijn moeder. Al haar hele leven in de zorg gewerkt. Ze heeft de leeftijd van 58 jaar en is al een aantal jaren werkzoekende. Inmiddels heeft ze weer een baan gevonden, opnieuw een tijdelijk contract. Maar ze is er maar wat blij mee. Mijn moeder is niet iemand die op haar 60e achter de geraniums wil zitten. Nee, ze wil met alle liefde haar kennis overdragen en mensen helpen. Ze wil niet leven van een uitkering, maar wordt gedwongen door de maatschappij en de regeltjes. Wie neemt er tegenwoordig nog een 50-plusser aan. Iemand die bijna de 60 aantikt. Het lot voor haar werkende toekomst is voor 90 % bepaald.
Maar ook net-afgestudeerden blijven werkzoekend. Of werken in een branche of op een functie waar zij niet voor zijn opgeleid. Zij solliciteren en worden afgewezen omdat ze mensen met meer ervaring zoeken. Maar, hoe wil je ervaring opbouwen als de maatschappij hier niet voor openstaat?
Ondertussen worden er harde bezuinigen doorgevoerd. Banen verdwijnen. Met alle gevolgen van dien. Ik ben werkzaam bij een zorginstelling. Ook daar wordt sinds een aantal jaar bezuinigd. Achter de schermen wordt niet gezien dat door het weg vallen van banen, het personeel ziek wordt omdat de draaglast als maar groter wordt en de draagkracht steeds kleiner. Lieve koning, maakt u zich daar geen zorgen over?
Daarnaast moeten mensen zonder vast contract na drie contracten weg. En sinds 1 juli dit jaar al na twee jaar, in plaats van drie. (Opnieuw) de werkloosheid in. (Opnieuw) opzoek naar een andere baan. Goed en ingewerkt personeel moet plaats maken voor nieuw en onbekend personeel. Voor mijn cliënten betekent dit nieuwe gezichten. Opnieuw een vertrouwensband opbouwen. Maar hoe moet dit als je weet deze begeleiders over een tijd ook weer weg moeten? Waar en wat is de grens in deze maatschappij? Beste koning, wordt dit ooit nog beter?
Lieve koning, de werkloosheid is nog lang niet opgelost. Zo bevestigde ook het CBS gister. Het is fijn dat het met de economie beter gaat. Maar ik hoop niet dat mijn lot over 30 jaar, net zoals bij mijn moeder, door de maatschappij nu al is bepaald.