Lekker mauwen vanaf de bank

We worden overspoeld met nieuws over vluchtelingen. Bij Griekenland slaat de zoveelste boot om, in Hongarije stopt weer een trein voor een kamp en in Turkije spoelt een klein kind aan. De foto’s van het, in een rood T-shirt gestoken, mannetje gaan de hele wereld over en bezorgt menig moeder tranen in de ogen. Jankend graaien ze nog maar eens in de bak met popcorn voordat ze een of ander gevoelig gedicht op het internet zetten. Als een stelletje hypocrieten schapen die gewoon de kudde volgen.

Het zijn dezelfde figuren die verhit hun vuist de lucht in steken als de gemeente oppert om drie straten verder een asielzoekerscentrum te plaatsen. “Niet in onze wijk” scanderen ze dan. Natuurlijk moet Nederland helpen, maar het mag niet te dichtbij komen. Dat zou inhouden dat je dagelijks met de ongemakken van deze arme mensen geconfronteerd zal worden. Dat je de sporen van de oorlog ziet en de horrorverhalen van de vluchtelingen moet aanhoren. Nee, dat alles maakt het veel te echt. Dan zijn die vluchtelingen ineens gelukzoekers die zonder toestemming de grens overkomen. Die zijn hier niet welkom!

Dat is het moment waarop de tegenargumenten volgen. We moeten zorgen dat ze het daar net zo goed hebben als hier. We hebben het hier al moeilijk zat, laat staan als er nog eens zoveel mensen bijkomen! Eerst maar eens voor ons zelf zorgen, dan pas voor anderen. Ze komen hier alleen maar naar toe om ons werk in te nemen. Plotsklap is het verdronken kereltje naar de achtergrond verdwenen. Hij is niet langer het gezicht van al de naamloze slachtoffers die vluchten voor het Syrische leger, maar wordt het boegbeeld van de overheid om op onze gevoelens in te spelen. Manipulatie is het! Nou, mooi niet dat wij daar in trappen.

Al deze hypocrieten raad ik ten harte aan om eens een weekje door te brengen in een voormalig oorlogsgebied. Ik heb het niet over een kamp zoals Auschwitz, maar een locatie zoals Srebrenica. Ga maar eens kijken hoe moeders nog dagelijks rouwen om de zoon die ze hebben moeten begraven. Tel de kogelgaten in de huizen en vergelijk je uitkomst met het aantal graven op de herdenkplaats. Adem de dode lucht in en proef het bloed in het grondwater. Dit is jaren later, hoe moet een echt oorlogsgebied dan wel niet zijn? Roep nog maar eens dat die vluchtelingen niet welkom zijn. Verwend nest!