Lekker

Boris de Groot 14 sep 2015

Melanie is in gespeelde rep en roer en vindt het met de geheimhouding van onze ministeriële stukken slecht gesteld. Lekker dan ooit en vooral strafrechtelijk onderzoek overwegen ratelt ons blonde huppeltutje. Ok, voorgaande wellicht ietsepietsie respectloos want zo schrijf je niet over een minister. Sorry Mel, maar als jij nu belooft voortaan geen onzin meer uit te kramen dan beloof ik jou met u aan te schrijven. Ah, verdorie, doe ik het alweer.

Het riekt naar de kip en het ei. Als we een en ander ontleden en neerdalen vanaf de politieke wolk om ons weer op het niveau van het normale klootjesvolk te begeven komen we al snel tot de politiek ontnuchterende conclusie dat het lekken niet anders kan dan vanuit de bron. Lange zin dus lees gerust nog maar een keer. De reactie van onze tot in de tenen overdonderde politici is net als uit een klucht met Piet Bambergen. De hoofdrolspeler zegt och gut och gut en knikt ontkennend op de vraag of hij het lekkerste stukje uit de taart heeft gegeten bestemd voor de nog te arriveren genodigden.

Alles ligt opeens op straat. Ook de wijze waarop onze staatkundigen hun voorgeprogrammeerde beleidsboodschap richting journaille moeten reveleren. Hetgeen mij verwondert is de vraag of zij nu shakespeareaans walgen van het feit dat er iemand lekt of het eens en te meer blijken van hun marionettenbestaan. Oh nee, red mij alstublieft, hier is toch geen sprake van een complottheorie mag ik hopen? Bewust lekken vanuit de ministerraad om zo alvast te kunnen peilen hoe de goegemeente er op gaat responderen? Iemand heeft echter meer gelekt dan bekokstoofd want de opdracht kwam uit zoveelste hand. Je kent het wel. Mark zegt tegen Lodewijk en die weer tegen Jeroen en Jeroen weer tegen Ronald, die weer tegen Bert, Bert weer tegen Jet, Jet weer tegen Henk, Henk tegen Jeanine, Jeanine tegen Lilianne en Stef, en Stef en Lilianne tegen Edith en tenslotte Edith tegen Melanie.
Nu snap ik ook waarom onze Melanie zo boos is. Ze heeft de verkeerde boodschap laten lekken die haar vriendjes haar nog zo zorgvuldig hadden ingefluisterd. Ze kan niet anders dan ontkennen en de heilige onschuld spelen. Het gaat uiteindelijk toch maar mooi om de geloofwaardigheid van haar gezond Hollandse boerendochtergezichtje. Niet zozeer richting volk maar meer richting haar vriendjes die nu toch wel ernstig beginnen te twijfelen aan haar ministeriële kunnen.

Lekker is dat.