Killed by Death

Het zal niet lang meer duren of Ian Fraser “Lemmy” Kilmister, frontman van Motörhead, kan in het hiernamaals zijn oude beroep als roadie van Jimi Hendrix weer oppakken. Het einde lijkt namelijk nabij voor de mastodont van de pure, onversneden en bovenal oorverdovende Rock ’n Roll. Momenteel is de voorman van de zelfverklaarde loudest band in the world in Amerika het laatste restje geloofwaardigheid uit zijn broze hardrock botten aan het persen ter promotie van het op 28 augustus uitgebrachte 22e album Bad Magic te promoten. Een tour die twee weken geleden tijdens een optreden in Salt Lake City tot stilstand is gekomen wegens kortademigheid van de oude bard. En een week later in Austin, Texas moest een optreden al na een paar nummers gestaakt worden. Tijdens het intro van het vierde nummer stopte Lemmy plots met spelen en riep: “I can’t do it.” Ondersteund door een roadie verliet hij het podium. Lemmy heeft altijd gezegd dat alleen de dood hem van optreden zou kunnen weerhouden. En in de afgelopen jaren leek het er ook sterk op dat Magere Hein hem dicht op de hielen zat. De ene na de andere aandoening weerhield hem van touren: er werd suikerziekte geconstateerd, hij kreeg een defibrillator geïmplanteerd en hij leed aan inwendige bloedingen. Dit kwam natuurlijk niet als een complete verrassing. De man is immers 69 jaar oud en heeft zijn tot voor kort onverwoestbare lichaam een leven lang gegeseld met bergen drugs, sloten drank en genoeg teer om de Chinese muur mee te asfalteren. Door al die lichamelijke ongemakken vond zelf Lemmy het tijd om worden om ‘gezonder’ te gaan leven: geen Jack ’n Coke meer maar wodka jus, en in plaats van een pakje peuken per dag rookt hij nog maar één pakje in de week. Speed had hij al jaren geleden afgezworen. Hopelijk ziet de ‘Lemster’ na het debacle in Texas nu ook zelf ook in dat het meelijwekkend wordt en hangt hij zijn basgitaar aan de wilgen. Hij kan de man met de zeis maar beter in de Rainbow Bar & Grill (zijn stamkroeg in woonplaats L.A.) opwachten: vrolijk paffend in de verre hoek aan de toog met naast hem zijn zijn geliefde gokautomaat en voor hem op de bar geen wodka jus maar een ouderwetse Jack ’n Coke.

“..that’s the way I like it baby, I don’t wanna live forever..”