Jong en depressief.

Hoe zal ik beginnen, of beter gezegd waar zal ik beginnen, hoe ga ik uitleggen dat ik met mijn pas 19 jaar jaren geworsteld heb met iets waar ik nog nooit over heb gesproken.
Hoe vertel je iemand dat je 14, 15, 16, 17, 18 bent én depressief? Ik heb immers geen slechte jeugd gehad, mijn ouders zijn nog steeds bij elkaar, ik kreeg wat ik nodig had en hoefde er eigenlijk niets voor te doen. Liefde ontbrak, maar hoe leg je de buiten wereld uit dat je denkt dat je ouders niet van je houden?

Dus hoe vertel je iemand dat je depressief bent, zonder ‘echte’ aanleiding.

Het was, gelukkig was, want inmiddels gaat het beter met me, alsof één kant van mijn hoofd alles verdraaide, iets positiefs werd binnen een seconde verdraaid naar iets negatiefs, dit was, dacht ik toen, het begin van het eind.
Twaalf was ik toen ik voor het eerst een eind aan mijn leven probeerde te maken, 2 strips paracetamol verder maar ik leefde nog steeds. Wat een mislukking was ik.
Zelfbeschadiging kwam om de hoek, tikte op mijn schouder en vertelde mij dat hij mij wel kon helpen. “Je verdient pijn, want je bent slecht, doe jezelf pijn en de pijn in je hoofd zal verzachten.” Ik greep alles aan wat mij maar kon helpen, zo ook dit.

Ik ging vrijwel nooit naar school, vrienden had ik wel, maar mijn hoofd verdraaide het zo dat ik dacht dat zij mij zielig vonden en daarom met mij omgingen.
Moe was ik, moe van het vechten tegen mezelf.

18 was ik toen ik voor de tweede keer een eind aan mijn eigen leven probeerde te maken. 36 pillen verder, maar ik leefde nog steeds. Lachend, want niemand mocht iets merken.
Het is moeilijk om door te gaan met het dagelijks leven als er iets in je elke dag zegt dat je er niet toe doet. Elke dag moest ik deelnemen aan het leven terwijl ik eigenlijk alleen maar dood wilde.

Ik zag geen uitweg meer, voelde mij nutteloos, zinloos, waardeloos, lelijk en bovenal heel lastig. Er zijn zoveel mensen die van het leven genieten. Waarom kan ik dat niet gewoon, waarom maar ik er een dingetje van? Ik verzin dit gewoon om aandacht te krijgen. Vertel het aan niemand, het zal hen toch niks schelen. Spring voor de trein, snijd jezelf.
Slechts een greep van gedachtes niet gemaakt door mij maar door mijn depressie.