Jihad

Op de taalschool waar ik lesgeef is Michel (28) aan zijn inburgeringscursus begonnen. Hij had in Syrië een leuke baan bij de ambassade. Het leven was goed in zijn land met een goede president. ‘Je bedoelt Assad, die van het mosterdgas?’ Vraag ik voor de zekerheid. Michel knikt en hij begint over de periode na de Arabische Lente waarin alles in zijn land veranderde. Michel sloeg op de vlucht. Eerst met een vliegtuig naar Turkije. Daarna als een van de vele duizenden bootvluchtelingen naar Griekenland. Die tocht was een makkie. Op de kaart wijst hij de smalle strook zee aan tussen de twee landen. Van Turkije naar Italië was de hel. Ik staar naar Michel die zijn armen boven zich uitstrekt om de hoogte van de golven tijdens die overtocht aan te geven. Een oplossing voor de situatie in zijn land heeft hij niet. In Syrië ben je nergens meer veilig. Zijn moeder is van het platteland naar Damascus verhuisd maar als hij haar spreekt, hoort hij ook daar de hele tijd het geluid van vliegtuigbommen door de telefoon.
Michel is een christen. Hij kan goed salsa dansen. Bij de dansschool waar ik hem naar verwees, vinden ze hem eigenlijk al te goed voor de gevorderden. Ik denk dat Michel het wel gaat redden in Nederland.
Anders ligt dat voor de cursist die afgelopen woensdag in de les aanschoof. Eveneens een Syriër en een aardige jongen die leergierig is en ook heel goed Engels spreekt. Zijn voornaam is Jihad. Hij heeft een baard en hij was in Damascus bijna klaar met zijn studie scheikunde. Ik stel me hem voor tijdens een sollicitatiegesprek bij AkzoNobel of DSM: Goedemiddag personeelsmanager,ik heet Jihad en ik ben erg goed in het werken met chemische stoffen…
Jihad is met vrouw en baby gevlucht. Zijn vrouw volgt geen taalles. Er zijn sowieso geen Syrische vrouwen op de taalschool. Ik hoop maar dat dat toeval is en dat de overheid het er niet bij laat zitten: dat achterstelling van vrouwen niet net als in de twintigste eeuw onder het mom van culturele verschillen geaccepteerd wordt. Zowel vrouwen als mannen op taalles, aan het werk en op zwem-, fiets-, salsa-, of – naar eigen voorkeur- voetballes, net als Nederlandse mannen en vrouwen.
Voor de zekerheid zoek ik de naam Jihad nog even op. Naast de gewapende islamitische strijd betekent het ook: ‘De strijd tegen het ego’. Mooi toch? Die strijd willen wij Nederlanders samen met de vluchtelingen vast wel aangaan.