Jessica Durlacher komt niet uit blik

Laat de blikken dicht. Ik heb geen zin in BN’ers die mij komen vertellen hoe ik naar het leven moet kijken. Zij die doorgaans jonger zijn dan ik en qua levenservaring nog wat van mij kunnen leren.
Zij hebben niet het recht mij toe te spreken over moraliteit en gedrag , en ook niet andersom. De beelden spreken voor zich en hoeven door hen niet aangezet te worden.
BN’er, doe aan marketing als je dat nodig vindt, maar niet bij mij.
Praatprogramma-presentatoren, houd rekening met het acteertalent van hen; nodig een ON’er (Onbekende Nederlander) uit om zijn of haar verhaal te doen. Iemand die spontaan in huilen uit kan barsten.
Matthijs van Nieuwkerk en Jessica Durlacher waren de enige oprechte BN’ers deze week. Laatstgenoemde als echte vriend van Joost Zwagerman: verse tranen en niet uit blik.

Ellende is al ellendig genoeg. Ellende is al erg genoeg als Arnold Karskens, oorlogsverslaggever, er verslag van doet; hij doet dat in ieder geval beroepshalve, authentiek en komt derhalve niet uit blik. Hij vaart een stuk mee in een vluchtelingenbootje. Is dat verstandig? Nee, zeker niet. Waarom doet hij dat dan…? Misschien door beroepsdeformatie. ‘Blijf weg uit Afghanistan, we hebben er niets te zoeken. Sterker nog, de mensen daar willen ons niet’ – hij werd niet geloofd, maar beschimpt.

Maar waarom komt Irene Moors haar verhaal vertellen? Als ze dat doet moet ze in de veronderstelling zijn dat iemand op haar mening zit te wachten. Irene, de wereld is geen RTL 4 met slap vermaak op zondagmiddag.

Politici komen niet uit blik, maar uit een kweekvijver van vergiftigd idealisme: links, rechts… het maakt niet meer uit. De een wat meer, de ander wat minder extreem, maar partijpolitiek en vooral het strelen van Europa zijn altijd de bovenliggende partij. De regeringspartijen willen ons doen geloven dat ze op één lijn zitten, terwijl camera en geluid het absolute tegenovergestelde registreren.
Ertussendoor wordt er aandacht besteed aan Donald Trump, de mallotige machtswellusteling die met zijn miljarden talloze vluchtelingen zou kunnen helpen.

Haal ik nu alles door elkaar? Het antwoord is volmondig: ‘Ja’. Uit pure onmacht verlang ik naar een rustig en zonnig weekend. ‘Geef het volk brood en spelen’. Dat laatste wordt volgend jaar met het ontbreken van het Nederlands Elftal op het EK mij ook al niet gegund. Zeg me maar dat ik het niet zwaar heb. Gelukkig is Irene Moors zondagmiddag niet op tv – toch?