“In de schoenen van…”

Je zit op de bank, wellicht televisie te kijken met een kopje thee en dan hoor je harde doffe klappen en geratel. Je menselijke nieuwsgierigheid krijgt de overhand, je kijkt uit het raam naar buiten en je ziet: totale anarchie. Brandhaarden, mensen die rennend een schuilplek zoeken, knallen die nog harder worden omdat het nóg dichterbij komt. Je vraagt jezelf af hoelang het zou gaan duren voordat jij diegene bent die gegrepen wordt door een alles verwoestende drukgolf van een bom, waarbij de scherven het vlees,- spieren,- en weefsel uiteen rijten. Of dat je geraakt wordt door een koud projectiel dat afgeschoten wordt uit een geweer. Vervolgens loop je naar je buren om te kijken hoe het met hen gaat, en je ziet verschillende kogelgaten en scherven in je woning zitten. Met tranen in je ogen van angst, shock, onbegrip en verdriet maak je de keuze om te vluchten. Je beschadigde huis, je meubels, je spullen en je herinneringen moet je achterlaten om te overleven. Je gaat richting de grens en je ziet velen de grens overgaan om een veilige onderkomen te vinden in het naburig land, maar dan merk je dat er geen opvang is dus je trekt verder. Je loopt met de hele stoet mee. Je loopt en loopt, vele lange kilometers. Je schoenen/sandalen verslijten zo’n beetje per stap die je zet. Je hebt verdriet want je wilt je eigen land met al je vrienden, kennissen en familie niet verlaten. Uiteindelijk kom je bij een x-aantal mensen uit die je een veilige doorhaven kunnen bieden door middel van een vrachtwagen, tegen betaling. Je allerlaatste geld sta je af om te overleven. Je stapt in de vrachtwagen welke via Oostenrijk rijdt, met nog tientallen anderen mensen die een veilig onderkomen zoeken, er is haast geen water en verse lucht. De temperatuur stijgt door alle warme lichamen van de mensen, en de afgesloten ruimte vult zich met koolstofdioxide door het geadem van de tientallen mensen. Het wordt steeds benauwder en benauwder. Tot je geen lucht meer krijgt en langzaam aan het verstikken bent. Als de vrachtwagen eenmaal stil komt te staan tussen de Hongaarse grens en de Oostenrijkse hoofdstad Wenen, wordt de vrachtwagen gevonden en worden de deuren opengemaakt…

Vervolgens is het onderstaande artikel, het laatste wat we van je vernemen:

-"Meer dan 70 dode vluchtelingen in gevonden vrachtwagen Oostenrijk"-(bron: RTL-nieuws)

Het is al verdrietig en erg zat wat vluchtelingen moeten doorstaan. Laten wij deze mensen in de kou staan? Ik hoop het niet!! Help hen A.U.B.