Graag moeder(s)

De droom was er al vroeg in mijn leven. Ik schreef als 11-jarig meisje een stukje voor de krant. De vraag was wat je later worden wilde. Mijn antwoord luidde kort en krachtig, in de titel samengevat: graag moeder. Vooral omdat ik kleine baby’s zo schattig vond, en omdat ik dat vond, wilde ik graag moeder worden. Een redenering die stond als een huis, en barstte van de wilskracht.
Mijn vader heeft het krantenknipsel nog jaren in zijn portemonnee bewaard.

Toen ik rond mijn dertigste een nieuwe relatie kreeg, de eerste keer met een vrouw, kwam die droom als vanzelf weer terug. Met haar wilde ik het moeder-avontuur wel aan.
En een avontuur werd het. We hebben er wel veel voor moeten doen.
Na het polsen van mannen die we via via kenden, het periodiek bezoeken van de spermabank in een naburige stad en de maandelijkse afspraken met een vriend van een goede vriendin, waren we ruim vijf jaar verder. En was er geen enkel begin van nieuw leven in mijn buik.
Toen heb ik mijn grootste daad van opoffering gebracht. Ik heb mijn rol geruild met die van mijn geliefde. We konden immers kijken of het haar wel zou lukken? En zowaar, na weer een jaar vol maandelijkse spanningen, bleek het raak!
Inmiddels hadden we onze donor gezocht in onze directe omgeving. Iemand die ons proces al die jaren van nabij had gevolgd. En die blij was om een rol te kunnen spelen.
Voor ons is zijn onbaatzuchtige betrokkenheid een daad met levenslange gevolgen: we hebben namelijk twee prachtige kinderen gekregen.
Op het geboortekaartje van onze dochter staat dat zij onze droom is, die werkelijkheid werd. Onze zoon is het wonder boven wonder.

Voor mijzelf is het ook een les in bescheidenheid geweest. Ik kan dus niet alle dromen voor elkaar krijgen op mijn wilskracht. En ik ben er inmiddels ook achter dat kinderen in alle leeftijden geweldig zijn, niet alleen als baby’tjes.
Wij zijn graag moeders.