Ga toch eens een boek lezen

"Ga toch eens een boek lezen, een boek is zó veel meer dan een film"

Verscheidene keren wouden wijze mannen mij de les leren toen ik puber was, een boek lezen dat is wat je moet doen. Elke keer dacht ik weer bij mezelf, hoe kan een boek nou beter zijn dan een film? Een film heeft immers beeld en geluid en voor mijn gevoel destijds veel meer dimensies dan een stuk papier met letters er op gedrukt. Tot voor kort is deze gedachte amper verandert, toen ik voor Nederlands op de havo boeken moest lezen las ik de samenvatting of keek ik de film. Volgens mij heb ik alleen het gouden ei van Tim Krabbé geheel uit gelezen, wat vond ik het zwaar. Honderd hele pagina’s lezen zonder plaatjes, dat ook nog eens!

Afgelopen half jaar heb ik een minor liberal arts gevolgd, tijdens deze minor moest er ook gelezen worden, tamelijk veel voor een literair amateur als ik. Daar lag dan ineens een roman van 356 pagina’s voor mijn neus, van ooit eens 100 pagina’s naar zo’n immense hoeveelheid letters. De ondraaglijke lichtheid van het bestaan, dat was het boek dat ik lezen moest. Traag begon ik aan het lezen, elk woord hardop lezend in m’n hoofd ging ik stapje voor stapje door de eerste pagina’s heen. Naarmate de pagina’s sneller omgingen gebeurde er iets bij mij, ik begon het lezen zowaar leuk te vinden, ik werd als het ware opgezogen door het boek. Ik werd een gevangene in het verhaal van het boek, mijn gedachtes werden in een andere versnelling gezet.

Omdat ik nog steeds het lees tempo van een peuter had duurde dit gelukkig nog lang ook! Elke treinreis benutte ik om het boek open te slaan en verder te gaan. Tot dat het papier aan de rechterkant steeds minder werd en mijn tempo steeds sneller werd. Ik wou het einde weten, steeds sneller ging ik door de pagina’s heen. De laatste treinreis had ik nog verscheidene pagina’s te gaan, plots klonk "station Meppel" door de speakers. Hup het boek in de tas en de trein uit, eenmaal thuis aangekomen sprong ik op de bank om te eindigen waar ik mee bezig was. Ik sloeg de laatste pagina om en las de laatste zinnen van het boek. De laatste zinnen gingen steeds sneller naar binnen. Tot de letters eindelijk op waren en ik het boek met een gerust hart dicht kon slaan.

Eindelijk na al die jaren kon ik die oude mannen beamen, ga toch eens een boek lezen!