Eigen volk, mijn hol

Elke ochtend sta je op. Je poetst je tanden, gaat jezelf wassen of staat net wat te lang onder de douche. Je neemt een ontbijtje of misschien zelfs niet omdat je te bang bent dat je misschien een kilootje aankomt. Je lichaam heeft geen zin in de dag die bestaat uit een paar uurtjes werken of naar school gaan gevolgd door misschien 2 uurtjes sporten, waarna je weer kan gaan slapen in comfortabel bed en je de volgende dag weer je zelfde veilige ritueel kan uitvoeren. Dag in, dag uit.

Geen dreiging van een groep, geen angst te hoeven hebben voor wat er misschien met je broertjes of zusjes kan gebeuren op het moment dat je de hoek om loopt. Geen angst voor zelfmoordterroristen of autobommen. Samen met jou leven er hier miljoenen anderen in Nederland die elke ochtend weer zijn of haar zelfde ritueel uitvoeren. Miljoenen andere Nederlanders die geen angst te hoeven onderstaan, behalve misschien een spin in je badkamer. Miljoenen Nederlanders die zich van de domme houden en beweren dat dit land, Nederland, ons land is.

Maar wat maakt dit land, ons land? Wat maakt ons land, ons land? Zijn het de borden die aangeven wanneer Nederland ophoudt en België begint? Of is het omdat wij bang zijn voor verandering en elkaar zo erg vastklampen aan tradities dat we de tragedie niet meer zien?

Elke keer weer die “Eigen-volk-eerst-mentaliteit”.
Wij zijn slecht een aambei van de aarde vergeleken met de grotere landen in de wereld. En ook daar zie je het gebeuren, de verzuring van de mens.

En dan kijk ik vooral naar jou, onbekende held die zich schuilhoudt onder de naam: MoNkToNk. Volgens jou zijn het “gelukszoekers met luxe smartphones, genoeg vet op de botten en met netjes gestyled kapsel.” En werd niet eens tijd dat we met scherp gingen schieten MoNkToNk? Lieve Monk, mag ik je Monk noemen? Vast wel he, niemand anders die het doet. Maak je niet zo druk, ze gaan echt niet in je tuin zitten en vragen om een kopje suiker.. en anders krijg je van mij een nieuw pak suiker.

Ik hou de hoop dat de nieuwe stroom inwoners, die momenteel liever thuis zijn dan op de vlucht, dat zij op zeer korte termijn, net als wij weer een veilig ritueel mogen ontwikkelen. Een ritueel waarin geen angst voorkomt, behalve misschien voor een spin in de badkamer.