“Een (stevig) mensenmens met souplesse”

Al bijna 5 jaar studeer ik Bestuurskunde en Overheidsmanagement en al bijna 5 jaar krijg ik iedere keer dezelfde vraag: ‘Wat kan je eigenlijk later met die studie’? Uiteraard, zoals een echt ambtenaar in spe betaamt, geef ik dan een heel politiek correct antwoord: ‘Ik ga na mijn opleiding een functie binnen de dynamische en diverse overheid bekleden’. ‘Oh, je wordt dus AMBTENAAR?’ krijg ik dan 9 van de 10 keer terug. Vooral met heel veel nadruk op het woord AMBTENAAR. Alsof er iets smerigs wordt gezegd. Tot voor 3 weken geleden dacht ik altijd dat men flink bevooroordeeld was over het ambtenarenwezen. Maar nee, met pijn in mijn hart, moet ik toegeven dat veel clichés waar zijn…

Voorafgaand aan mijn stage kreeg ik al een hele flauw grap naar mijn hoofd gegooid zoals: ‘Wat is het kostbaarste vocht ter wereld?’ Ik denken… ‘Het zweet van een ambtenaar!!’ HAHA.

Mijn stage voer ik uit bij een gemeente en ik kijk inderdaad mijn ogen uit. De beste gesprekken heb je inderdaad bij de printer en bij het koffiezetapparaat. Een goede reden voor een goed gesprek is dus 10x per dag voor de hele afdeling koffie halen. Gevolg daarvan is, dat ik sinds 3 weken aan een soort van ‘koffie infuus’ lig en eigenlijk maar beperkt functioneer als ik in de ochtenden niet al 5 koppen koffie naar binnen werk en dan ook nog de middagen. Om 13.00 uur heb je de after lunch-dip, om 15.00 uur heb je de ‘ik moet nog 2 uur dip’ en ga zo maar door.

Een mensenmens, een peoplemanager, opereren met souplesse (?) en een stevig persoon, zijn termen die veelal in vacatures worden gebruikt. Waarschijnlijk proberen ze de jonge, veelzijdige carriéretijgers van deze generatie aan te sporen te solliciteren met dit vernieuwende, hippe taalgebruik. Want van die ambtenaren die al 140 jaar in dienst zijn, hebben ze inmiddels wel genoeg.Nog steeds ben ik in dubio wat voor soort mens een (stevig) mensenmens of een peoplemanager is. Iemand die heel zijn ziel –en zaligheid kan en durft bloot te leggen (boven de 100 KG)? Er moet natuurlijk wel gespreksstof blijven voor bij de printer. En zeg nou zelf, er is toch geen interessanter onderwerp te verzinnen, dan praten over je zieke hamster.

Maar mensen kunnen zeggen wat ze willen: ik ben trots om over een jaar ook onder de noemer AMBTENAAR geschaard te worden. En natuurlijk zal ik mijn toekomstige collega’s troosten als Snufje de hamster na een lang ziekbed toch is overleden. Ben ik dan ook een ‘mensenmens’? Wellicht met een flinke dosis souplesse?