Een Purdey

Ik kende eens een meisje, ze heette Purdey. Op zich al zielig genoeg maar helaas was haar leven ook best zielig, zo vond ik. Haar spiegelbeeld zat haar niet geheel mee, maar dat was als puistenpubers nog redelijk normaal. Ze was fan van de new kids on the blok, geheel cool afgekort tot nkotb. En sterker nog ze had een relatie met Joey, een van de zangers. Alleen hij wist dat denk ik niet. Ze fantaseerde haar hele leven bij elkaar en genoot van ieder detail. Gisteren was ze geboren in Amerika en opgevoed door de indianen, en morgen ging ze met de trein naar haar ouders ergens in Timboektoe.

Wat hebben we gelachen. In ons beste Engels belden we met een handdoek op de hoorn en hielden ons voor Joey. Joey kwam zelfs een keertje met de trein aan op perron tweeëneenhalf… en dat was voor Zweinsteintijden… Zielige zij? Gemene wij? Zielige wij? Het kan allemaal. Ik denk er nog vaak aan terug.

Ik ben een puzzelaar, maar niet zo een van sudokootje hier en woordzoekertje daar of tussen de soep en aardappelen candy crushen. Ik ben van het soort Tatort, crime scene investigator, escape roomer. Steeds opzoek naar aanwijzingen om de theorieën in mijn hoofd te staven… vermoeiend dus

En Purdey, zij blijft mij achtervolgen. Ook nu kom ik haar nog overal tegen. Soms heet ze Anna en was ze vroeger het aanstormende tennistalent, maar is het nu door een vreemde ziekte in haar arm, onmogelijk geworden om de halfzachte ballen die ik over het net sla te raken. Soms heet ze Joyce of Gaby, en soms ook Dave of Harry, voor mij blijft het Purdey. Soms lach ik er nog eens hartelijk om soms glimlach ik meelevend. En ondertussen verzamel ik vooral data om voor mezelf te bewijzen… het is een Purdey

Soms lig ik er s nachts van wakker hoe ik met mijn Purdey vrienden en vriendinnen verder moet.
Hoe komen deze Purdeys toch steeds mijn vriendenkring terecht …waarom bezorgen ze mij zoveel hersenpijn…ik haat Purdeys…of hou ik van Purdeys

Om in slaap te vallen en mijn hersenen rust te gunnen grijp ik nog een van mijn mindfullness boeken en mental coachen op mijn nachtkastje… ik lees… verhalen over mensen die gelukkig werden door hun dromen niet na te jagen maar gewoon te leven, niet te twijfelen maar te geloven…. Kijk daar heb ik wat aan…wie schreef dat?

… Purdey