Een beetje minder van minder.

Walvro 11 sep 2015

Een tijdje geleden is mijn schoonmoeder overleden.
Ze heeft een goed leven gehad. Des al niet te min blijft het moment van dat definitieve afscheid moeilijk. Ik had geen klassieke relatie met haar, we konden het goed met elkaar vinden.
Toen het onvermijdelijke was gekomen werd de kist naar de wagen gedragen.
Voorop een man met een zwarte hoed in zijn hand.
Op het moment dat ze met de kist de weg opgingen kwam er een groep jonge Marokkanen op scooters aangereden.
Ze stopte, zette de motor uit, stapte af, en namen hun cap in de hand.
Een van hun gebaarde het achter komende verkeer hetzelfde te doen, en dat werd opgevolgd. De kist werd ingeladen, de auto vertrok en ging de hoek om.
Caps werden opgezet, brommers werden gestart en vervolgde hun weg.
De wereld had enige minuten stilgestaan uit eerbied en respect.
Ik heb het genoegen om leerlingen op middelbaar technisch niveau te begeleiden op een stage plek binnen ons bedrijf. De meeste zijn Turks, Marokkaans en Nederlands.
Een ding hebben ze allemaal gemeen. Ze willen, hebben interesse en respect. Het maakt ze echt geen bal uit waar je vandaan komt.
Als ik die Marokkaanse, Turkse en Nederlandse gozertjes meemaakt, weet ik dat het goed gaat komen.Ze zijn onze toekomst, we gaan ze keihard nodig hebben.
Het gaat zo vaak over die criminele, respectloze andere dan wij Nederlanders.
Ik heb niks met Marokkaanse, Turkse lieden die crimineel zijn en of zich asociaal gedragen. Die kunnen wat mij betreft allemaal opzouten. Laten die dan a.u.b. die Nederlandse criminelen en asocialen meenemen.
Ik heb wat tegen criminelen en asocialen, waar ze ook vandaan komen.
Als ik dan denk aan, willen we meer of minder, dan kan het niet helpen om weer aan die Marokkaanse jongens te denken die de wereld even stil lieten staan uit eerbied en respect.
Ook aan al die jongens van diverse nationaliteiten, afkomst en culturen.
Werkend aan hun toekomst. Ze gaan er allemaal voor , hebben er zin in.
Je zou maar een Marokkaanse jongen van 20 zijn die hard werkt aan zijn opleiding en toekomst.
Je ouders staan 100 % achter je maar hebben het niet breed. Naast je studie heb je bijbaantjes om het allemaal te kunnen volbrengen. Dan zie je minder , minder, minder. Je zou er bijna crimineel en asociaal van worden.
Die minder schreeuwers hebben sowieso een paar stappen te maken als we het hebben over respect voor andere. Wellicht hebben we wat minder van die minder schreeuwers nodig.