Dit gaat te ver

Aylan, een amper drie jarige, Syrische peuter spoelde woensdagochtend samen met zijn moeder aan op het strand van Bodrum, Turkije. Ik neem aan dat jullie allemaal wel de foto’s hebben gezien. Geschokt was ik toen ik het nieuws las.

Niet alleen zijn er nóg meer doden gevallen in een oorlog die naar mijn mening nergens op slaat (welke oorlog doet dat wel?), maar vooral dat het hier gaat om een ‘jochie’, een peuter van amper drie jaar oud, drie jaar!

Zijn vader schijnt nog wel in leven te zijn, maar stel je even voor dat jij als vader van een peuter, door moet leven nadat je kinderen en vrouw zijn omgekomen als gevolg van een boot die helaas kapseist.
Dat een boot kapseist kan gebeuren en is heel triest, het is de reden waarom zo’n gezin klauwen met geld betaalt om op die boot te komen wat maakt dat het allemaal net te ver gaat: In jouw land is een complete chaos gecreëerd is omdat een stel debielen een meningsverschil niet met woorden kunnen oplossen. Daardoor leef je elke dag in angst, kan je niet rustig je broodje met pindakaas eten ’s Ochtends, misschien heb je niet eens iets te eten…

Je hoort waarschijnlijk binnen de kortste keren het gros van de Nederlanders weer zeuren ,,We moeten er niet meer vluchtelingen bij hebben, dat kan Europa niet aan”. Tuurlijk, het verzaakt overlast, en Europa kan zoveel mensen in één keer niet opvangen, maar een jochie van drie jaar oud laten sterven als gevolg van zo’n krankzinnige oorlog is onverantwoord.

Je mag nu misschien denken ,,Jezus wat een huilverhaal” helaas is het de keiharde realiteit. We worden elke dag doodgegooid met haat en terreur maar het lijkt velen van ons niets te doen. Woensdagochtend spoelde Aylan samen met zijn moeder aan op het strand, de wereld stond even stil. Als je morgen je broodje pindakaas eet, realiseer je dan even: Dit gaat te ver.