De WTC-mentaliteit

De beelden kwamen weer veelvuldig voorbij. Ik hoorde mensen praten over de doden, over de helden en over de dappere strijd tegen het terreur. Er werd met veel respect gesproken over Bush. Amerika werd nog maar eens gezegend en bewierookt.

Niemand sprak echter over de duizenden onschuldige slachtoffers in Irak en Afghanistan. Alleen hun terroristische landgenoten werden veelvuldig genoemd. Er werd ook met geen slecht woord gerept over de gewetenloze geldwolven, oorlogsmisdadigers en moordenaars die de terroristen zijn gaan opjagen. Deze monsters speelden jarenlang Monopoly en Risk over de ruggen van onschuldige mensen, en lopen nu nog steeds vrij rond om hun griezelige hersenspinsels te verkondigen.

Dick Cheney is zo’n monster. Hij gaf onlangs Obama de schuld van de vluchtelingenellende en de drama’s rond IS en Irak. Volgens hem was Irak, tijdens de Amerikaanse aanwezigheid, het toonbeeld van een geslaagde natie. De ellende begon natuurlijk pas nadat Bush en zijn vriendjes vertrokken waren uit het Witte Huis. Zo gaat dat. Eerst een land compleet verwoesten en dan lekker de volgende president de schuld geven, wanneer die de troep na het feestje moet opruimen. Ik denk dat Cheney zich nu vooral boos maakt over de winstderving voor zijn geliefde Halliburton. Gewelddadige en langdurige Amerikaanse invasies zijn immers erg winstgevend voor dat soort bedrijven.

En dan jij Jan Peter. Wanneer ik Iraakse families zie, die geen hoekstenen meer zijn maar aan puin geschoten gruis, dan denk ik ook wel eens aan jou. Je had altijd je mond vol van normen en waarden maar je kon nog wel je tong gebruiken om de hielen te likken van een natie die het normaal vindt om onschuldige mensen te martelen en te onderdrukken. Misschien borrelde bij jou die VOC-mentaliteit wel op en was je trots dat je eens mee mocht doen met de stoere jongens van de klas. Maar stiekem hoop ik toch dat je er nu vaak wakker van ligt. Dat je beseft dat de wereld er alleen maar slechter op is geworden door jou en je politieke gabbers.

De slachtoffers van je daden staan nu op de stoep. Neem je straks je verantwoordelijkheid door een vluchtelingengezin thuis uit te nodigen? Dan kun je hun wellicht verhalen vertellen over de tijd dat je de stoere en onverschrokken leider was van onze trotse natie. Misschien hebben die mensen dan ook weer eens wat om over te lachen.