De waarde van rituelen

Als kind en jongeman was het voor mij vanzelfsprekend om te doen wat mijn opvoeders van mij verwachtten. Ofschoon het nu totaal anders is, leidde ik toen een behoorlijk zorgeloos bestaan. In huis was het niet meer dan normaal om mee te doen met de “heilige” rituelen; een van de dingen waar gelovige mensen veel waarde aan toekennen. Op sommige hoogtijdagen dagen gingen wij naar de mandir (Hindoe kerk) om respect en toewijding te tonen aan God en gemeenschap.
Als beginneling laat je je leiden door de mensen om je heen. Je hoeft je niet altijd te verdiepen in de leer van de religie om een voorname plaats in de kerkelijke gemeenschap te verwerven. In het wederzijdse belang krijgt je alle ruimte om op de voorgrond treden voor het verwerven van een status.
Fouten kan je bijna niet maken, zolang je enigszins houdt aan het protocol. Het is stilzwijgend geaccepteerd dat het stellen van vragen over het wat en het waarom van religieuze zaken een teken is van minachting voor God en gemeenschap. Een enkele simpele vraag kan nog wel, maar een discussie is uit den boze. “Zo is het en zo zal het blijven”, is het motto.
De Wèda is het heilige boek van de Hindoes (zoiets als de Koran voor de Moslims). Alle religieuze handelingen zouden hieruit zijn gehaald. Het is geschreven in het Sanskriet (zoiets als Latijns) in aforistische stijl. Wat het Sanskriet ingewikkeld maakt is dat haast elk woord meerdere betekenissen heeft.
Toen met de tijd het Sanskriet verdween als spreektaal, voelden de “geleerden” zich geroepen om de Wedische teksten om te zetten in allerlei Indiase talen, waaronder het Hindi (volkstaal). Maar door de gecompliceerdheid van het Sanskriet ontstonden er interpretaties. De Geschriften die toen ontstonden als handleiding voor de uitvoering van de rituelen, verschillen nogal van elkaar. Een ander punt ten aanzien van de (nogal dubieuze) rituelen is dat die ook voor een groot deel gebaseerd zijn op tradities, waarvan de afkomst vaak onduidelijk is.
Deze verschillen hebben mede aan de basis gestaan van het ontstaan van verschillende stromingen. Ondanks dat gelovigen bewust schijnen te zijn van het ontstaan van deze verschillen, toch bestrijden zij elkaar. Waarom? Onze ouders en voorouders hebben ooit een keuze gemaakt waartoe zij willen horen. Zij wisten het niet beter. Wij hoeven ons toch niet te houden aan de door hen gemaakte keuzes, of wel?
Als er verschillende “waarheden” de ronde doen, welke waarde wil je aan toekennen?