De stille meerderheid

Ik ben er klaar mee, te lang is er een stem stil geweest in elk debat van de afgelopen maanden. De vluchtelingencrisis, het Europadebat en de zwarte pietendiscussie, allemaal zijn ze vanuit elk perspectief belicht behalve een: het gematigde perspectief.

Elk debat kent zijn extremen, maar het is slechts een kleine minderheid die hierin in gelooft. Spijtig genoeg is het wel zo dat deze groep 80% van alle aandacht krijgt. Daarom wordt bijna elk debat gedomineerd door extremen die elke vorm van oplossingbereidheid uitsluiten.

Wie ben ik? Ik ben een groot deel van de Nederlanders. Iemand die vind dat vluchtelingen hulp verdienen en iemand die vind dat vluchtelingen concessies moeten doen. Iemand die vind dat de culturele historie van zwarte piet waardevol is en iemand die vind dat er gefaseerd aanpassingen gedaan kunnen worden. Iemand die vind dat ontwikkelingshulp voor oorlogslanden terecht is gezien onze bevoordeelde situatie en iemand die vind dat dit goed en transparant moet gebeuren. Elk onderwerp verdient aandacht, maar laten het een discussie zijn en geen schreeuwwedstrijd.

Want schreeuwen leidt tot extremen en qua extremen is dit wie ik ook ben: iemand die kotsmisselijk wordt van een plaatje waarin mensen het omvallen van een kraan op een moskee, met meer dan 100 doden, vergelijken met karma voor 9/11. Iemand kotsmisselijk wordt van filmpjes waarin vluchtelingen oprecht toegeven hierheen te komen omdat ze gelukszoekers zijn. Iemand die kotsmisselijk wordt van mensen die elke Nederlander generaliseren als racist vanwege goede herinneringen aan zwarte piet en iemand die ook kotsmisselijk wordt van mensen die roepen dat als je tegen zwarte piet bent, je het land uit moet. Ik ben iemand die kotsmisselijk wordt van ouderen die al weken niet zijn gedoucht en net zozeer iemand die kotsmisselijk wordt van mensen die vluchten voor een oorlog. Maar bovenal, ben ik iemand die kotsmisselijk wordt van de twee extremen van elke discussie die de overbelicht zijn op mijn Facebook, in het nieuws dat ik lees en in de discussies die ik voer. Daarom schreeuw ik mee met de extremisten: een schreeuw om gematigdheid.

Het gemiddelde antwoord op elke vraag bestaat niet uit uitersten, net zoals het gemiddelde cijfer in een klas nooit een 9 of een 1 is. Je mag zeggen wat je wilt, hoe extreem dan ook; gelukkig maar. Probeer er gewoon rekening mee te houden dat, als je extremen verkondigd, het voor de meesten van ons wel iets gematigder kan. Namens Nederland, bedankt!