De andere kant van het schoolplein

Daar stond ik dan, te wachten op het schoolplein van mijn zoon. Na jarenlang zelf als leerkracht voor de groep te hebben gestaan, ben ik nu ineens de moeder op het plein en dat is best gek.

Spanning giert door mijn lijf. Hoe zou hij het gedaan hebben? Moest hij huilen? Heeft hij in z’n broek geplast? Had hij wel genoeg tijd om zijn brood op te eten? Durft hij te praten met de juf? Heeft hij überhaupt iets hardop gezegd vandaag? Kreeg hij zijn beker open tijdens de fruitkring?! En dit is nog maar een hele kleine selectie uit de gedachtestroom die ik had terwijl ik, veel te vroeg, op het schoolplein stond te wachten totdat mijn kind, hopelijk heelhuids, naar buiten zou lopen.

Na 10+ jaar in het onderwijs is het soms moeilijk om nog open en objectief naar ouders te kijken. Je kent ze wel, die agressieve vader en de roddelende moeder(s). Die ene die standaard haar kinderen te laat ophaalt en die ander die je normaal nooit ziet, maar tijdens het rapportgesprek eist dat je haar zoon meer aandacht geeft dan de rest omdat hij daar beter bij functioneert. A.K.A ik ben er niet voor mijn kind dus kun jij dat even compenseren onder schooltijd?! Niet eens één van de raarste aanvragen die ik voorbij heb zien komen. Nu hoor ik dus zelf bij die groep, de schoolplein tirannen!

En dan ben ik óók nog die moeder die voorheen zelf leerkracht was. Veel irritanter dan dat worden ze niet! Ze weten van de hoed en de rand en stellen altijd vragen waar je het antwoordt zo gauw niet op weet. Zenuwslopend voor de leerkracht in kwestie, maar zeker ook voor mij. In alle oudergesprekken ben ik voornamelijk druk met het niet betweterig uit de hoek te komen. Daarnaast moet ik ook opletten niet in allerlei vakjargon verzeild te raken, want dan snapt vaderlief er ook niks meer van.

Ouders… Het is een apart slag mens dat zich vaak volledig onbegrepen voelt. Ze doen continu hun uiterste best, maar slaan toch nog vaak de plank compleet mis! Je kunt er een boek over vol schrijven en dan nog pagina’s tekort komen. Op de vraag hoe ik dat doe antwoord ik altijd zeer ouderwets; “Rust, reinheid, regelmaat en een flinke dosis consequent handelen.” Tja, clichés zijn er niet voor niets en deze helpt mij prima door de dag!

– Selina