De andere kant

De andere kant van het verhaal is dat er in Nederland ook grote problematiek heerst.
Ouderen in verzorgingstehuizen die dagenlang niet gewassen worden, 24 uur in een vieze luier zitten, niet meer buiten komen of zelfs psychisch of lichamelijk mishandeld worden. Het zijn maar een paar voorbeelden van misstanden in de ouderenzorg. De kwaliteit van de zorg staat bijna voortdurend ter discussie, maar tegelijkertijd word er maar bezuinigd en gekort. Daarnaast leeft 1 op de 9 kinderen in Nederland onder de armoedegrens. Dit betekent dat er onvoldoende geld is voor kleding, voedsel of een verwarmd huis. Zij raken in een sociaal isolement; geld voor sporten en andere activiteiten is er niet. Van dit soort feiten word ik verdrietig, misschien wel boos, net als een heleboel andere Nederlanders.

Laten we eens een voorbeeld nemen: Vader Jansen werkt de hele week hard voor een minimumloon. Hij probeert te zorgen dat zijn gezin kan rondkomen. Hij woont in een bovenwoning met twee slaapkamers met zijn vrouw en twee kinderen. Door de crisis raakte hij zijn baan kwijt en moesten ze hun huis verkopen, want moeder Jansen kon de hypotheek in haar eentje niet opbrengen. Gelukkig konden ze na een tijd bij haar ouders te hebben ingewoond dit huurhuis krijgen. De resterende hypotheekschuld word (want het huis stond onder water) keurig afbetaald, omdat hij na een hele tijd thuis gezeten te hebben sinds kort weer aan de slag is. Geld voor extra’s is er niet, maar hé: ze hebben een dak boven hun hoofd. De kinderen, een zoon en dochter, worden echter groter; ze worden te oud om een kamer te delen. Dus heeft hij al een tijdje geleden zijn oog laten vallen op de rijtjeswoning aan de overkant van de straat. Met een beetje extra huurtoeslag moet dat net lukken. De oude mevrouw die daar nu in woont gaat volgende maand de huur opzeggen. Ze gaat binnenkort naar een verzorgingstehuis, de stakker.

Hij staat nu alweer een tijd ingeschreven bij de woningbouwvereniging en na een belletje blijkt dat hij bovenaan de lijst staat. Als er wat vrij komt is de kans groot dat dat het voor hem is. Hij kan niet wachten! Voor zijn werk is hij gebonden aan zijn huidige woonplaats, en in de omgeving komt niet zo vaak wat vrij maar eigenlijk zijn huurwoningen overal schaars. Een paar weken later staat de woning leeg, maar hij heeft nog niks vernomen van de woningbouw. Hij waagt er opnieuw een telefoontje aan en na het gesprek is hij boos. De woning gaat aan zijn neus voorbij. Er komen azc-ers in.