Dat leuke dorp in het Noorden

Het nieuwe seizoen van Boer zoekt Vrouw begint. Ik zal me er toch eens aan moeten wagen na de lovende reacties van mijn vriendinnen die het kennelijk al jaren volgen. Ik besluit om te kijken. Boer Tom krijgt een record aantal brieven, en waarom. Als ik kijk snap ik het wel, hij ziet er goed uit. Beter dan de meeste boeren die aan het programma deelnemen. Alleen vind ik de unibrow die boven zijn ogen zit een beetje jammer. Epileren! Denk ik. Mijn moeder vind hem niks aan, leuk koppie, weinig inhoud. Haar mening. Wat ik wel grappig vind, is dat hij uit hetzelfde dorp komt als ik. Nieuwe Niedorp, zo wordt ons leuke dorpje toch ook weer eens positief op de kaart gezet. Na de eerste aflevering is het zondag avond vaste prik Boer Zoekt Vrouw. Want wie van die 1808 brieven wordt uitgenodigd om af te reizen naar ons Niedorp? Wie zal ik op zaterdag misschien wel aan de kassa krijgen als ze samen boodschappen aan het doen zijn? Er zitten wel leuke dames tussen. Ondertussen wordt vrouwelijk Nederland gek van ‘de knapste boer’, waar is hij, wat doet hij en met wie gaat hij om? Als hij tijdens het uitzenden van het programma niet eens ‘mag’ voetballen tegen mijn broers team, heb ik toch wel medelijden met hem. Wat zal hij zich verstopt moeten hebben voor al die gek geworden mensen die hem overal wilden volgen in zijn doen en laten. Toen hij toch eens op een zaterdag in de winkel kwam, werden de vrouwelijke collega’s toch wat zenuwachtig, HIJ IS HET ECHT! Ik lach, al vind ik het zelf ook stiekem wel leuk. Stom ook toch wel weer, hij woont al jaren in hetzelfde dorp, geen haan die ik er ooit om heb horen kraaien. Inclusief ikzelf. Na het programma zie ik hem op een zaterdagavond in de kroeg staan, nu mag het weer. Op afstappen of toch niet? De ene na de andere jongedame zie ik zwoel om hem heen draaien, maar dan bedenk ik me dat ik daar niet aan mee wil doen. Ik zet mezelf waarschijnlijk toch voor schut. En waarom eigenlijk? Zodat ik kan zeggen: ik heb met hem gepraat? Nee, laat ik het maar niet doen. Ik ga rustig verder met dansen, praten en drinken met mijn eigen vriendinnen. We kijken en lachen wel toe hoe die dames het tevergeefs proberen. Nu is hij gelukkig met juf Marieke. Goed voor hem. Zo heeft hij toch nog een happy-end gekregen. Nu ik nog. Maar dan het liefst wel zonder alle commotie en pers in de tuin, maar gewoon om wie ik ben, wonend in dat leuke dorp, waar toevallig ook boer Tom woont.