Dag vakantie

De zomervakantie is voorbij. Zes weken geen structuur. Lang opblijven, zwarte nagelranden, lange teennagels, een dag niet douchen, maaltijden vervangen door een bak chips. Ontbijten met een frikandelbroodje, plaktattoeages op het voorhoofd en dit alles in gematigde versie uiteraard. Ze leken weggelopen uit het verhalenboek ‘De viezerdjes’. Wat heerlijk, van mij had de vakantie nog wel een paar weken langer mogen duren. Een pesthekel heb ik aan ‘vroeg’ opstaan en stel dit zo lang mogelijk uit. Als een dolle stier moet ik dan heen en weer rennen tussen boterhammen en haren kammen. Ondertussen durf ik ook nog te krijsen dat iedereen zijn giechel moet houden. Het is namelijk nog midden in de nacht…..gevoelsmatig dan.

Afgelopen week was het weer zover. De laatste zondagavond van de zomervakantie. Rond een uur of zeven gaan de raderen draaien. Gymschoenen. Zes weken de tijd en de laatste avond bedenk ik me, dat ze nieuwe gymschoenen nodig hebben. Hoopvol gooi ik twee paar oude vodjes hun kant op. Passen die handel. Misschien zijn de voetjes niet gegroeid. Tevergeefs natuurlijk. Nog even controleren of een klein stukje extra teennagel eraf het verschil kan maken, maar helaas. Teentjes dubbel is ook geen optie. Nu we toch bezig zijn, kunnen we meteen kleding passen. Een hoop gemopper, maar ik ben niet van plan om de dames als een stel schobberdebonken naar school te sturen. De eerste indruk telt. Daarna zien we wel weer.

Die twee zijn gegroeid, niet normaal. Volgend jaar zomer krijgen ze niks meer te eten. Het is wel goed met ze. Heel de boel opvreten en ook nog om een nieuwe garderobe moeten. Voor nu ontkomen we er niet aan. Tevens hadden we een zak vol kleding met gaatjes en DNA van pizza, macaroni, cola en cocktailsaus. Graaiend in de kasten komen we de door chloor verbleekte badpakken tegen. Perfect voor de zwemles van morgen. Het balletpakje is zijn bordeauxrode kleur gelukkig niet verloren. De panty is getransformeerd tot ‘peeptoe-panty’. En de spitzen….dat gaat weer geld kosten.

Dolgelukkig ben ik met deze sores van niks. We leven in vrijheid. Zijn voorzien van eten en een warm bed. Het Libische jongetje met een kapotte teddybeer, het Syrische meisje met de droevige ogen, het kindsoldaatje uit Congo. Wat gun ik deze kinderen en hun ouders ook deze nietszeggende misère.