Crappy single

Ik ben een postrelationist. Dat is: ik heb vrouwen gehad (weinig); vrouwen hebben mij gehad (nog minder) en ik heb er een mooie dochter aan overgehouden. Ik ben zowel moe als gelukkig. Het happy single-thema dient zich aan maar dan kunnen we net zo goed beginnen over flirten in de trein: zo uitgemolken als de kroonjuwelen van elke single male in uw directe omgeving en ver daarbuiten.

Ik ben een crappy single, simpelweg te omschrijven als zelfstandig wonende met de persoonlijke hygiëne van een student. Terwijl ik dit schrijf draag ik droog geföhnd ondergoed omdat ik te beroerd was de was van vorige week op te hangen. Schrik niet: ik heb gedoucht, maar daarna wel gemorst talkpoeder hergebruikt, en wegens lege deo de grapefruit-douchegel van mijn dierbaarste bezit onder de oksels gesmeerd.

You never get a second chance to make a first impression, denkt u misschien – en waarom moet ik dit lezen, maar het gaat om de reis en niet om het doel. Terwijl happy singles zich door duimendikke designspecials moeten worstelen om daarna het hele weekend voor de spiegel te staan, hoef ik alleen de deur uit voor het hoogstnoodzakelijke, een meisje van zes dat net als papa naar grapefruit ruikt, en niet beter weet.