Beste AC-ers,

De afgelopen maanden mocht ik samen met een groepje leerlingen jullie vertegenwoordigen. Ik mocht de stem zijn van de zeshonderd leerlingen, die de afgelopen maanden in onzekerheid en onmacht hebben geleefd. Ik was de stem van de leerlingen die zo veel van hun school hielden, hun leraren zo graag mochten en vol overtuiging geloofden in hun Aloysius College, maar van wie dit allemaal uiteindelijk werd afgepakt. De afgelopen tijd mocht ik jullie stem zijn.
We hadden gehuild toen we te horen kregen dat onze school zal sluiten. En huilden toen een paar weken later weer, maar toen van geluk, toen we te horen kregen dat onze school toch niet zou sluiten. En nu, nu gaan we echt. Het is duidelijk. Het einde is in zicht. Onze school sluit haar deuren. Althans, die worden gesloten door partijen die nog nooit onze school van binnen hebben gezien. Maar nu kan ik niet meer huilen, ik heb nauwelijks kracht meer.
Ondanks het feit dat we hebben gestreden, schrammen en littekens hebben opgelopen, tranen hebben gelaten, armen en benen hebben verloren, veldslagen hebben gewonnen, hebben we de oorlog uiteindelijk verloren. En via deze weg, zal ik jullie graag willen bedanken voor de afgelopen tijd. Ik zal jullie graag willen bedanken voor jullie strijd tijdens de veldslagen, inzet, doorzettingsvermogen, steun en vertrouwen.
Nog eventjes. Meneer Dekker zal het toekomstplan moeten lezen, goed moeten keuren en dan zal hij de schooldeur behoorlijk hard dichtdoen en het slot er op gooien. Onze wegen zullen dan gescheiden worden. Daarom hoop ik dat jullie allemaal – waar jullie ook terecht zullen komen – een fantastisch schoolcarrière mogen beleven. Ik hoop dat alles goed zal komen, want dat verdienen we na zo’n zware tijd. En ik hoop dat wij allemaal nog een beetje kracht bezitten, zodat we die fantastische schoolcarrière kunnen beleven.
En ik zal graag – misschien wel voor de laatste keer – namens jullie allemaal de docenten willen bedanken, voor de steun die zij ons de afgelopen tijd hebben gegeven. Ik zal hen allemaal, stuk voor stuk, willen bedanken voor het feit dat zij ons niet hebben laten vallen en voor het feit dat zij na elke messteek hun hand onder onze bloedwond hielden zodat we niet doodbloedden.
Bedankt. Jullie, de leerlingen, docenten en het personeel, waren geweldig. Jullie zijn geweldig. Het AC was geweldig. Hopelijk tot ooit. En vergeet niet: Eens een AC-er,altijd een AC-er.
Met vriendelijke groet,
Hizir Cengiz, voorzitter van jullie leerlingenraad.