Allemaal een beetje koekoek

Ik weet eigenlijk niet waarom, maar van de week voelde een vriendin ineens de behoefte om iets op te biechten. Een beetje opgelaten en met een fluisterend stemmetje zei ze: “Ik slik al een aantal jaren antidepressiva.” “Oké,” antwoordde ik iets te opgewekt. “Oké?!” reageerde ze verbaasd. “Ik vertel dat ik pillen slik en jij zegt oké?!”

Misschien vindt u ook dat ik onbekommerd reageerde, maar zo speciaal is het slikken van een stemmingsverbeteraar toch niet? Op deze planeet slikken en mankeren miljoenen mensen iets. En hoe meer mensen iets slikken of mankeren, hoe gewoner het wordt. Althans, zo werkt het kennelijk in mijn hoofd.

Mijns inziens zijn wij allemaal een beetje koekoek. Jaren geleden kwam ik tot dat besef. Ik moet zeggen dat het een zeer geruststellende constatering was. Het is rustgevend en hoopgevend te beseffen dat er mensen zijn die even abnormaal of zelfs abnormaler zijn dan ik. Sinds deze openbaring is alles anders, makkelijker, misschien zelfs een beetje vredevoller. Ik put er in ieder geval troost uit, omdat andermans afwijkingen de mijne minder afwijkend maken. Althans, zo werkt het kennelijk in de maatschappij.

Er zijn te veel dingen die ervoor zorgen dat de mens afwijkt. Koekoek-zijn bestaat per slot van rekening in verschillende gradaties. Daarom is het onbegonnen werk uit te leggen waarom ik vind wat ik vind. Maar misschien kunt u in ieder geval voor uzelf nagaan: waarom is de mens zo bang om af te wijken? Ik vind het maar lastig te begrijpen, want het concept van normaal zijn is immers een mythe. Als u eens aandachtig naar uw omgeving kijkt, dan zult u inzien dat u omringd wordt door een verzameling afwijkelingen en dat normaal zijn een onmogelijke taak is die de mensheid zichzelf heeft opgelegd.

Wat ik eigenlijk alleen maar wil zeggen, is dat ik het jammer vind dat het Nederlandse volk zo veranderd is. Van een volk dat trots was op de diversiteit in dit land en de tolerantie ervan naar een volk dat in de stress schiet als men maar een klein beetje anders dreigt te zijn. Begrijp me niet verkeerd. Ik zeg niet dat we ons weer normaal moeten gaan gedragen, want dat kan natuurlijk ook helemaal niet. Ik gun alleen iedereen dezelfde openbaring als die ik had, dat we allemaal tot het besef komen dat we allemaal een beetje koekoek zijn en dat die gemeenschappelijke overeenkomst helemaal prima is.