Weldegelijke niet

Heb jij dat ook wel eens? Dat je een voorwerp vasthoudt en je ineens afvraagt waar de naam vandaan komt? Zo vroeg ik me afgelopen week ineens af waarom een nietmachine een nietmachine heet, terwijl het toch echt een machine is. En waarom we nietjes ‘nietjes’ noemen, terwijl ze toch echt wel doen waarvoor ze gemaakt zijn; papier bij elkaar houden. Ik vind het welletjes! Ze nieten wel degelijk. Zo degelijk dat je ze haast niet meer los krijgt.

Nietjes zijn trouw. Ik verdenk ze stiekem van verlatingsangst. Ze houden zich krampachtig vast aan de papieren vellen waarmee ze ooit verbonden zijn. En o-wee diegene die het nietje van het papier wil scheiden. Dat laat een nietje zich niet zomaar gebeuren! Een nietje is namelijk gehecht aan het papier. Soms zijn ze zelfs helemaal vastgeroest. Probeer een nietje maar eens met je handen los te maken. Het wordt gewelddadig. Het nietje laat niet zomaar los. Je nagels gaan er aan. Het uiteinde prikt in je vinger. En heb jij uiteindelijk het gevecht gewonnen, heb je het nietje helemaal geruïneerd. Het nietje is er kapot van. En dat is jouw schuld!

Maar je verwijdert het nietje niet zomaar natuurlijk. Dat heeft een reden. Vaak is het papier waaraan het nietje vast zit, zo interessant dat we het willen klonen. Met behulp van een kopieerapparaat, dat zijn naam wel eer aan doet. Maar dat terzijde. Het nietje is jaloers. Ze wil het alleenrecht. Dat willen verliefde mensen ook. Vasthouden en niet meer loslaten. Maar ook het papier is er kapot van als je het nietje verwijdert. Die heeft littekens opgelopen die niet meer verdwijnen. Zelfs bij het klonen zie je ze nog zitten, die littekens.

Het enige wat enigszins verzacht, is de velletjes papier binden met een ander nietje. Zoals je een ander hondje aanschaft als je trouwe maatje is overleden. Maar dan nog, de andere niet, vergeet ze niet. Ook al probeer je het andere nietje op precies dezelfde plek terug te plaatsen (wat verdomd lastig is), de littekens blijven. Voor altijd.

Daarom vraag ik je met klem. Neem het nietje serieus. Ga voorzichtig om met het nietje en het papier. Ik pleit voor een toevoeging in de ondertekening van een email: ‘Denk aan het milieu. Print alleen het hoognodige uit. Denk ook aan het nietje. Verbind het alleen aan het papier als je zeker weet dat het voor het leven is’.