We waren kinderen.

Ik kan me de kleuterklas nog voor de geest halen. Een kleine kroeskop met een blond kereltje als beste maatje. Als Marokkaans-talig opgevoed jongetje, wist ik geen hoge ogen te gooien in de kring op de maandagochtenden. Maar ik was niet de enige.

Onze kringen waren rijk aan talen en culturen. Een klas met meer kleuren dan een zak Skittles, en toch voelde het als een soort tweede familie. In de pauze wisselde je koekjes met elkaar uit, speelde met elkaars speelgoed en op de woensdagmiddagen at je bij elkaar thuis en speelde je samen buiten.

Zoveel verschillen, maar het hoefde niet in de weg te staan voor principes als respect en liefde. We waren blind voor elkaars verschillen. We waren kinderen.